Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie

[Łukasz W]

ubrania na krześle bez zmian.
nie znoszony, czarny prochowiec gryzie się z tynkiem,
ten przegrywa i odpada tuż pod nogi.
chyba nie powinno tak być.

kołnierzyk nawet się nie spocił.
zwykle zajęty ukrywaniem dowodu tożsamości
rozluźnia spojenia guzików.
podobny i inny, zwyczajnie swobodny, czeka.

przeciąg wprawia wszystko w zakłopotanie.
co lżejsze spoufala się z powietrzem
i tylko zmięta bielizna nie prosi o nic.
zawistna, wciąż wypomina porzucenia, o byle co.

oprócz kurzu nikt niczego nie dotykał.
trzeba zachować ten stan.
chwila na bezdechu, godzina, może dłużej.
chociaż maj wrócił. niezmieniony.

[Olesia Apropos]

"oprócz kurzu nikt niczego nie dotykał" - dla mnie tylko

[Atena]

trochę brak mi tu puenty ciekawszej. Pierwsze trzy strofy budują jakieś miejsce, do którego wprowadzasz czyelnika. Strofa ostatnia jednak zostawia go z pytaniem "i po co tu jestem?" . Może tak coś pokombinowac z zakończeniem?
tylko takie moje sugestywne odczucia,pewnie nie do końca trafione ;)
pozdrawiam

[Łukasz W]

koniec podsuwa esencję mijającego i bardzo ważnego w tym kontekście czasu.

pozdrawiam serdecznie!

[Stanisław Kamykowski]

zgodzę się z Ateną, że można byłoby cosik pokombinować z końcówką-jest trochę mało wyrazista na tle utworu, tzn. nie wybija się niczym nadzwyczajnym, ogólnie brakuje mi pewnej ewolucji w tekście
pozdrawiam:-)