Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

każdy świt jest chory na paranoiczne dźwięki
tłoków i młotów. stal cisza stal cisza
stal cisza stal. stal

towarzysz lenin dobrze się trzyma
towarzysz stalin gratuluje

od szóstej do osiemnastej ociekam czarnym
olejem. taśmy produkcyjne ociekają
razem ze mną

pokładają we mnie nadzieje,
pokładają w tobie nadzieje

dzień jeszcze nie zwariował. fabryka tarza się w słońcu,
a witraże poprzedniej epoki snują się po orbitach
niedotlenionych mózgów

w sen prowadzą mnie maszynerie, mechanizmy,
idealne gąsienice nowej rzeczywistości
galaktyczne wędrówki po taśmach z numerem seryjnym
na karku

jestem tym oszołomiony,
jestem oszołomiony

Opublikowano

a dla mnie jest niefajnie. oczywiście temat jest godny uwagi, bo to problem dosyć mocny, ale trza go inaczej. kiepsko wypadły anafory tam gdzieniegdzie - jakby bez pomysłu. powtórzenia też nie szczególne a całość przyswajalna jak dobranocka dla siedmiolatka. takie moje subiektywne odczucia. pozdrawiam.

Opublikowano

od szóstej do osiemnastej ociekam czarnym
olejem. taśmy produkcyjne ociekają
razem ze mną


Dawno nie widziałem ociekających taśm (produkcyjnych)

jak coś ocieka, to konkretne elementy, bo "taśma produkcyjna" to pojęcie lub nazwa procesu, na niego składają się konkretne czynności wykonywane na konkretnych maszynach, czy konkretnymi narzędziami....


Poza tym wiersz mi się podoba, temat niełatwy, ale czuć i stukot i tytm (jak te masztyny są okropnie rytmiczne), powtórzenia są ważne, bo oddają i klimat i sens "produkcji".

Jak sie przejdę pare kroków od biura to mam i kruszarki i młyny i jeszcze parę tych cyborgów, żyjących życiem krzątającej sie obok obsługi.... i te prasy Larussa..... cud pomysłowości....
A całość technologii to lata 70-te, jak się człowiek przypatrzy, to jeszcze dużo z tych czasów w tym żyje....

I niestety żyje też metaforycznie, w sensie społecznym i mentalnym.....

Ja się podpisuję......
Jak ktoś krytykuje, to najczęściej porządnego zakładu nie...... słyszał

Literacko - jest tu coś z klimatu "Ziemi Obiecanej" Wajdy....

Opublikowano

anty awangarda w klimacie awangardy (oczywiście międzywijennej), do tego onomatopeiczne oddanie słów, plus same słowa i kolejne świetne dzieło - chociaż kto teraz to poczuje ? Nawet Nową Hute zamkneli :(
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...