Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nadgryzione i porzucone owoce marnieją
od kiedy wyszłam z życia
nie domykając drzwi

obowiązki jak korale rozsypały się po podłodze
pęknięty sznur zobowiązań
jak to pozbierać

zewnętrzność
błyska - zanosi się na burzę

pod drzewem cudem ocalonym od piły
pytam gdzie sęk

Opublikowano

Mam wrażenie, że jest to wiersz trudny do odczytu, czyli składac słowo po słowie. Jest zatem okazja do zmierzenia sie z własną, hm - intuicją.
Czyli spróbuje:
owoc - odniesienie do toposu raju ?
wyszłam z życia - czyli "nie umarłam", zresztą sytuacja podmiotu na to nie wskazuje, bardziej jako schowanie sie przed kimś/czymś (za drzwi do błysk na zewnątrz, w tym błysk - coś gwałtownego, nagłego)
I do tego puenta.
Tak zupełnie powierzchownie, ale utwór, który trzeba czytac i czytac...
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



"Intelekt ludzki okala aureola intuicji"

A owoc można odnieść do czego się tylko sobie życzy, do rajskiej pokusy, czy pożywienia, które warunkuje życie, czy w końcu do podania o dwóch połówkach jabłka, najlepiej kierować się wspomnianą intuicją...
W mojej intencji nie było mowy o 'chowaniu się', chodziło mi może bardziej o 'wytrącenie się' z normalnego toku życia.
I z tym 'błyskiem' również szłam w innym kierunku, ale cieszę się, że tak to zinterpretowałeś, każde odczytanie ma swój sens i swoje prawa.
Tak w ogóle, to jestem wdzięczna, że poświęciłeś moim słowom czas, dzięki:) pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:) To i w ten sposób da się to odczytać? :D Chyba naprawdę za dużo tajemnic, albo czegoś zabrakło;) Dziękuję Ci za opinię i pozdrawiam:)
Opublikowano

mam wrażenie, że jest to dobry wiersz. nie wydaje mi się jakoś specjalnie trudny (nie wiem), chyba rozumiem wsio jak trza. są gdzieniegdzie fajne sformułowania np. "obowiązki jak korale rozsypały się po podłodze" - good. jestem pozytywnie nastrojony dzisiaj. pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie pasuję do żadnej życiowej roli. Widzicie, miejsce i czas skrojone specjalnie dla mojego umysłu. Despotycznego kłamcy o nieistniejącym acz wielkim ego. Dlatego mnie z czasem odrzucają poławiacze dusz. Oni wolą się sycić blaskiem prawdy, a nie zaśniedziałym, skarlałym blaskiem sztucznych pereł. Nie dla mnie piękne i czyste oceany wrażliwości. Więzić mnie będzie po wieczność. Czarną smołą i jadem trującym wypełniony, Depresyjny, żelazny kubeł. Zasypiam z wolna, pełen lęku i fobii. Ściany mrużą już z wolna swe mętnoszare oczy. Kroki na schodach i szczęk zamka. To duch przywołany. Zagląda do wszystkich pokoi. Uwierz. Mnie nie męczą zjawy i wytwory mojego umysłu cierpienia. Ten dom jest nawiedzony. A ja jego, tysięcznym może duchem. Co noc głębiej, w murach i piwnicznych trzewiach uwięziony. Męczy mnie bezsens. Pustka ideowa. Bezcelowość istnienia. Zgniłem. Spróchniałem. Zblakłem za zasłoną, brudnych okiennic. Niespodziewani goście. Strach i ciekawość. Rzucona w kąt sypialni na piętrze, naftowa lampa. Zagłada domu Dohertych. Pożaru jasna łuna. Demonie ognia, oczyść mnie z niewoli. Mnie! Tego domu, przeklętego piastuna. Idź korytarzem światła duszo. Do samego końca. Do ognia piekielnego, jasnego lśnienia.
    • @Tectosmith ja tylko zabrałem głos w kwestii religijnej, jestem wierzący i nie wstydzę się tego wstyd mi tylko za portalowych agnostyków i ateistów, którzy nie szanują uczuć religijnych innych od siebie tak,że nie jest to wykłócanie a poza tym to ty wywołałeś ,,temat,,, pierwszy
    • @Alicja_Wysocka ... słowo w szkatułce schowałam gdy przyjdzie zimno będę wyjmowała wiele ciepła mi dało pewnie więcej zostało  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia 
    • @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...