nagość

[Olga Burian]

Zdejmujesz ze mnie przeszłość,
błękitnoszarą młodość,
tkaną wspomnieniem ledwie,
wiarą,że jednak.

Spadają z moich ramion
noce wzruszone winem,
obecność twego ciała
w ostrych pękach bzów.

...I szłam miłością senna
ulicy złotym szczytem,
i piął się zachwyt pełny
po tynkach, balustradach,
ach, kochać jeszcze kiedyś!
Kochać, nie mieć, wierzyć...

[Jaro Sław]

:o)

[Olga Burian]

A moze jednak cos wiecej? :)

[Anna Maria K.]

Hmmm po głębszym zastanowieniu, myślę, że jest całkiem całkiem...
Co prawda to nie mój typ obrazowania, dlatego we mnie dlugo nie zostanie,
ale wyczuwam nastrój, kótry zdaje się próbowałaś zawrzeć w tym utworze.
Dobór słownictwa dopasowany do przekazu, metafory dość dopracowane.
Zastrzeżenia co do interpunkcji...
1) po wiarą spacja!
2) co do drugiej zwrotki to jeśli bardzo chcesz zostawić te dwukropki, to ja zmieniłabym
I szłam na małe i.
3) Ach - rozpoczęłabym jako nowe zdanie.

Choć nie w moim guście, to jednak plus :)
pzdr.

[Jaro Sław]

rozebrałbym ciebie....

(oczywiście w sensie literackim)
;o)

a to znaczy, że mi się spodobało, a wiersz jest kompletny....