pogrążony nie neguje nas

[Stanisław Kamykowski]

nocnym smakiem powietrza
upojony

szept liści gałęzią
w mrowisku nieba
zagłusza ciszę blasku gwiazd

trwaj
ekstazo oniryczna
póki horyzont
stróżuje przy bramie
nie wpuszczając
tęczotwórczych promieni

niecierpliwi
wyczekują poranka

szczytujmy
delektując się
ambrozją bezdzienności

[Russe]

"zagłusza ciszę blasku gwiazd" napisałbym np. przedrzeznia
zaglusza nie pasuje

[M._Krzywak]

Zanim zdecydowałem się napisac - musiałem kilkakrotnie przeczytac, by sie wczuc w ten wiersz, a raczej Wiersz. Pierwsze dwa wersy sprawiły zawód - taki dosc typowy początek, bynajmniej nieodkrywczy, jednak kolejne trzy to pewien majstersztyk - prosze spróbowac odnieśc to mrowisko nieba to gałęzi z kołyszącymi się liścmi. Czyli niebo widziane pzrez kołyszące się liście (tak to sobie wyobraziłem). I już do końca - barwnie.
Zdecydowane tak.
Pozdrawiam.

[EWA_SOCHA]

trochę mi oko się rozjechało na tych enterach no i początek, choć miły, nie trzyma sie w takiej formie kupy;
reszta spoko:)

pozdrawiam
eva

[Sanestis_Hombre]

Trwaj ekstazo - jesteś piękna.
dobry wiersz.
szacuneczek!!

[chaim_ruach]

no niesty Stanisław jestem na NIE:]

jakies ekstazy i szczytowania
co podmiot tak w tych krzakach robi po ciemku
bo chyba nie wmowisz ze spi czy patrzy na niebo
















a teraz powanie jestem za ale idac za Twoja prosba musze byc na nie
(ide tez za twoja zasadza zeby wszytsko zanegowac)

no dooobra...podoba mi sie