ach śpij

[ula]

tętent twojego oddechu
pod niebieskim baldachimem
spleść dłonie spleść słowa
w jedną krótką
piosenkę
by już nigdy
przenigdy
nie przestać nucić
pod wiatr

korale związane parami
rudy zielony dach
gnieść myśli gnieść serce
w jeden wielki żal
by już zawsze
na wieki
uśmiechać się przez sen

[Sceptic]

ciekawy konflikt u ciebie widać, droga autorko. Z jesnej strony piszesz chyba jeszcze okrutnie nastoletnie wierszyki (co to za zwrot "na wieki"?!? do poezji z takim czymś? a sio!) o smutku i miłości i tęsknocie, i pewnie jakaś czarna umęczona dusza też sie znajdzie.
Z drugiej masz zalążki wyczucia formy, czujesz rytm (czyżby jakieś kontakty z muzyką? ładnie grają akcenty i nienatarczywe rymy!) oraz zdarzają ci się naprawdę dojrzałe słowa (nucić pod wiatr).

Jeśli zaczynasz - będzie bardzo dobrze. Jeśli masz parę lat za sobą - pora chyba nieco zrewidować własne pisanie. Tak czy inaczej - trzeba czytać.

[Jaro Sław]

Pewnie tak, mam podobne zdanie...

dodałbym czytać tak, szukac uzasadnienia dla własnej formy, ale i szukać i..... pisać....
Z wiersza na wiersz i wasztat i talent się szlifuje....