Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dzień zaczynam od wypicia Kafki słów kilku
na FRANZ-uskich ciastkach nie kończę
Procesu myśli porozrzucanych po kartkach
w najdalszym korytarzu pamięci szukam
Józefa... świętego śmierci patrona
zniewolony człowiek nie patrzy
spod swych zamkniętych powiek
po wiek dzisiejszy temat aktualny
ale dlaczego nie powiem
i nie będę się obrażał na Franza
nawet jak ktoś mnie w serce
ożeni kosą za ciemnej ulicy rogiem
wtedy nie patrz tak na mnie
zwykły człowieku, Judaszu
nie patrz na mnie
przez wizjer swojego upadku

Opublikowano

Mam wrażenie, że całkiem niezły, kombinatorski początek zatracił się pod sam koniec :
wtedy nie patrz tak na mnie
zwykły człowieku, Judaszu
nie patrz na mnie
przez wizjer swojego upadku

to aż takim patosem bije po oczach.
Co dalej - slang, w sumie jeden raz, ale właśnie - tak trochę nie pasuje do całości.
"nie patrzy
spod swych zamkniętych powiek" - to wynika samo z siebie, dośc często wystepujący błąd

Ale ogólnie - jest pomysł, jest dobry start, od gniotów daleko.
Pozdrawiam.

Opublikowano

FRANZ-uski, zmień na Franz-uski - powinni się domyślić, więc nie róbmy z czytelników...
"zwykły człowieku, Judaszu" radzę zmienić na "zwykły człowieku-Judaszu" skoro nie było "," wcześniej to po co jeden samotny wkładać?
reszta bez zarzutu, a nawet bardzo mi się...
pozdrawiam:-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • widzę cię triumfujesz zdobywasz duma spływa złotem miażdży pożądanie i zagłusza gniew świętość i grzech płoną na twojej skórze rozpacz i honor krzyczą w oczach.   mściwa niepokorna niezależna uwięziona w ramie męskiej wyobraźni? nie – ty rozrywasz ją na strzępy, nie błyszczysz ty spalasz.   Obraz G. Klimta, "judyta z głową Holofernesa". 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @infelia W Twoim wierszu wyczytać można tęsknotę, ból po stracie, ale i piękne wspomnienia, które nadają mu głębi. Zestawiłeś obraz dawnego, pełnego życia ojca z jego późniejszą słabością. No i mocna puenta – pożegnanie i poczucie niedopowiedzenia.
    • @Starzec Skromni w słowach, bez blasku, bez wrzawy, jak cichy strumień wśród pól i trawy. Lecz w czynach wielcy, w mocy zaklęci, prości w mowie, w działaniu — niepojęci.  
    • @wierszyki W Twoim wierszu ujął mnie moment przejścia od konkretów do metafizyki - od zeszytów do refleksji o życiu i stracie. "Rude włosy" i "jarzębinowy uśmiech" tworzą tak żywy, ciepły portret, że niemal można poczuć obecność tej osoby. A potem ten kontrast - "tak szybko zeszłaś usnąć" - brzmi tak delikatnie. A obraz dzieci niosących "uśpionej mamie" kasztany-serca jest przepiękny i rozdzierający jednocześnie. Wzruszający tekst!
    • @andrew Mam ogród z kwiatami, najwięcej róż i lubię na nie patrzeć - jak żyją i przekwitają zgodnie z cyklem natury. I rodzą się nowe. Napisałeś piękny wiersz o niezależności i harmonii w naturze. Ciekawy obraz kwiatów jako indywidualistów, które mimo że "nie przepadają za towarzystwem", tworzą razem coś wyjątkowego. Ta metafora klocków lego jest bardzo ładna - każdy element ma swoją przestrzeń, ale wszystkie razem składają się na zachwycający obraz.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...