Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

minął rok - wróciłam
wiersz młokosa znów zachwyca
choć nie dość mądry i zmachany
mocno wierzy we wczoraj
z braku tematu pisze o rodzeństwie

przypomniał że jedynak
z nieodciętą pępowiną
może kiedy tylko zechce
z całych sił zmienić świat
na obraz pana z przeszłości

zawsze był za mało zdolny
nazywał siebie artystą zagubionym
w swoim wnętrzu bezradny
wobec rachunku za światło

Opublikowano

minął rok - jak wróciłam----- może dodać "jak" lub "gdy"
wiersz młokosa znów zachwyca
choć nie dość mądry i zmachany
mocno wierzy we wczoraj
z braku tematu pisze o rodzeństwie

przypomniał że jest jedynakiem------tak bym "przeforsował"
ale z pępowiną nieodciętą i z całych sił----- i tutaj usunął ten pępek
może zmienić świat
na obraz pana z przeszłości

zawsze był za mało zdolny
nazywał siebie artystą zagubionym
w swoim wnętrzu - bezradny---- i tu myślnik
wobec rachunku za światło

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja myśle,że 'pępek' ma swoje znaczenie i powinien zostać.
Popieram!
Już zdecydowałam i dziękuję serdecznie - pępek zostaje!
Sama jestem jedynaczką i do pewnego momentu wydawało mi się
że jestem takim pępkiem właśnie. Pozdrawiam serdecznie. :)) EK

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Moje przyjaciółki to drzewa:)
    • Wiesz - ja lu­biłem zachmurzo­ne niebo Cel­tyckie chóry przy dębo­wych stołach Gdy gar­son mil­cząc Guin­nessa na­lewał I krzepnął spokój bo świat mnie nie wołał   W ra­mionach gro­zy czy też w brzas­ku chwały To­piłem obłęd który wciąż doj­rze­wał Świat wy­dawał się być niedos­ko­nały Dla am­bicji i wewnętrznych prze­mian   Ce­niłem piękno po­nad wszelką miarę Budząc nadzieję roz­siewałem smut­ki Kar­miłem ciało i tra­ciłem wiarę Gry­wając w ba­rach za bu­telkę wódki   Słowa spłonęły wiatr roz­wiał po­pioły Spoj­rzałem w stud­nię swo­jej ciem­nej duszy Wie­czność od­kryłem w ok­ruszkach po­kory Kroplą od­wa­gi zło pragnąc wyk­rztu­sić   Dzi­siaj ro­zumiem dokąd ten świat zmie­rza Wszys­cy to wiemy lecz nikt nic nie zmieni Chcę być świadec­twem Two­jego przy­mie­rza Pa­nie coś stworzył tę prze­piękną Ziemię
    • @MIROSŁAW C. Bardzo dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam
    • @tie-break @Annna2 Przychylam się do komentarza Annny2.Rzeczywiscie nie ma tu rymów dokładnych.Vilanella to gatunek literacki, który powstał w wieku XIII i początkowo były to utwory sielankowe.Takie piosenki biesiadne.Twoja propozycja vilanelli jest raczej wierszem współczesnym, napisanym że strofami, które przypominają tylko vilanelle. Bo jako gatunek dziś już historyczny i wiekowy wymaga także zachowania rymów dokładnych bo takie rymy pisano i wówczas.Jak dla mnie jest to wiersz biały bo trudno tu doszukać się choćby jednego dobrego dokładnego rymu...
    • @Marek.zak1 tak niestety bezbronne, ale inaczej się nie da i część z nich trzeba poświęcić, na te przyziemne przedmioty...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...