Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

z naręczem piołunu
czekam kolejnego krągłego dnia
- nie jeden przychodzi
z całą watahą
jedne oblizują rany
inne wgryzają się głębiej

symbiotycznie zrośnięta
półczłowiek półbydlęcie

Opublikowano

Ała,jest coś tu..mocnego,odurzającego jak te Twoje naręcza.Ale proponuje z jednego zrezygnować,raczej z szaleju i zostawić tylko naręcze piołunu. I jeszcze napisałabym :
- nie jeden przychodzi
z całą watahą

reszta mi się podoba,zwłaszcza zakończenie,daje po oczach i ...myślach.pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



z naręczem kwiatów
czekam kolejnego specjalnego dnia
-przychodzą
cierpliwie stoją w kolejce
jedne całują
inne wchodzą łagodnie głębiej

symbiotyczne zrośnięta
człowiek kobieta

Chciałem optymistycznie, pozdrawiam, Stefan.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




takiego, co kończy się w miejscu rozpoczęcia - najczęściej nic nie przynosi... stąd krągły kształt - w matematyce kształtem "niczego" jest kółeczko - zero;)

dziękuję za w(z)gląd

pozdrawiam
eva

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Witaj - podoba się -                                           Pzdr.
    • Nastrojowy. Nie jestem pewna, czy całość jest przemyślana. Metafory są tak intensywne, że balansują na granicy sensu. Przykładowo, nie słyszałam, żeby ktoś kiedyś poił czkwakę. Na pierwszy rzut oka wygląda jak zbitek efekciarskich fraz. Niemniej jednak, ten wiersz się mieni, a ja jestem sroczką, więc podoba mi się. Nie zważając, czy to brylant czy cyrkonia :)
    • Tekst satyryczny, rzecz jasna:))     jestem sprawnym naprawiaczem krytykuję co zobaczę jeśli byłbym całym rządem to bym zrobił wnet porządek     chyba dziś podobnych znajdę pokrzyczymy chociaż fajnie przesmarować przecież trzeba wazeliną wspólne trzewia     jakiś czubów wokół horda chcą przygarnąć nasze dobra oj koryto nie w mej głowie wolontariat tyle powiem    nie zmieniła by mnie władza sobie bym wszak nie dogadzał dbałbym o nas i idee o przydatnych których wiele    jestem słuszny sądzę w ciemno skończą w cyrku lecz nie ze mną my właściwi i zaradni oni jakieś durne błazny    *~*    póki co to wciąż dyskusje aż zasadę wyznać muszę w polityce gości często powtarzana z wielką chęcią     całe zło to oponenci   całe dobro my bo święci
    • @Migrena Poezja z głębi żałoby, bólu, kosmicznej próby. Tekst mierzy się ogromnym brakiem i próbuje go objąć językiem,  bardzo wysokiego lotu, co składa się na metaliczny traktat, filozoficzną modlitwę i potężną elegię egzystencjalną.
    • Skóra przecięta światłem jak kryształową struną, Tryska posokami ognia z paraboli ciała, Po schodach świątyni zwieńczonej pomroczną łuną, Aż staje się gęsto przezroczysta, jak sen biała.   W nim symbol staje się pytaniem i zwątpieniem, Czkawką po owocu skradzionym z drzewa poznania, Pojoną miąższem mandragory i jej kuszeniem Odartym z ciężaru śmierci w lutni przemijania.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...