Parasol

[Jaro Sław]

Taki sobie deszcz
Znów ckliwa pogoda
Kropla za kroplą spływa
Na słowa...

Słowa z kolei składają się w nuty
Słowami nutami pejzaż zasnuty
Gołębie siedzą na gzymsach
I nastroszone drzemią
Pod dachami
Ludzie rozpinają nad głową
Parasole
Jak niebo bez gwiazd
Wieczorne latarnie
Kąpią się w kałużach
I przeglądają w mokrym asfalcie

A my okrywamy się swą obecnością
Jak płaszczem
Nieczuli na wytrwałą pracę kropel
Wsłuchani w zapach materiału
I kamieni, pod rękę,
Spóźnieni w kałużach
Obijający obcasy o krawężniki

Zabawnie szczęśliwi...




* może ktoś pomoże z wersyfikacją....

[M._Krzywak]

Pogoda
Kropla za kroplą spływa
Na słowa...

One z kolei składają się w nuty
A nimi pejzaż zasnuty

Parasole
Jak niebo bez gwiazd
Wieczorne latarnie
Twarze w kałużach

A my
Spóźnieni w kałużach
Zabawnie szczęśliwi...

Na razie tak, ale tutaj nie jest problem z wersyfikacją, a raczej z nadmiernie pzreciążoną w słowa treścią. Tutaj bym ciął i ciął - żeby zostawic odbiorcy pole do interpretacji. Szczególnie, że zestaw porównań jest dośc słaby. No, ale zawsze można popracowac nad tym...

[paper_doll]

heh :)
Pan Michał pociął straszliwie, ale chyba faktycznie wyszło na dobre temu tekstowi :)

zdrowia, p.

[Jaro Sław]

przeciążenie będzie chyba u mnie zawsze, bo ja konkretny facet jestem, a poważnie, mam takie zboczenie, że w każdym wierszu widzę konkretny świat, z konkretną logiką.....

Zobaczymy, może jakoś się uchowam.....



Jeszcze wrócę popracować...