Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

lilie wodne odprawiają modły
wodorosty śpiewają pieśni

kaplicę ograniczają brzegi
jest trochę zimno i mokro od paciorków
płynących spod powiek

umartwianie ma tu formę obijania się
o kamienie
nawet nie boli tak bardzo
jak nadmiar niepojętych emocji

poszłam do klasztoru.
jak chciałeś
kochany królewiczu


(twoja) Ofelia

Opublikowano

witaj Julio :)
wiersz na pierwszy rzut oka dobry, jednak denerwują powtórzenia
wyrazy o zakończeniu -ają. trzeba by coś wymyślić w zamian

lilie wodne odprawiają modły ---tu zmieniłam te nieszczęsne -ają. trochę częstochową zalatywało
wodorosty śpiewem pieśni

kaplica ograniczona brzegami ---proponuję taki zapis dla tej zwrotki. zmiana wersyfikacji wprowadza dodatkową możliwość interpretacji paciorków.
wszędzie zimno i mokro
od paciorków
płynących spod powiek

umartwianie ma tu formę obijania się ---to całe dobre, podoba się.
o kamienie
nawet nie boli tak bardzo
jak nadmiar niepojętych emocji

poszłam do klasztoru. -----to też może zostać. choć puenta mogła by być mocniejsza. jednak nie opieram się o znajomość lektury, bo nie czytałam o Ofeli. a to chyba nawiązanie do jakiegoś motywu
jak chciałeś
kochany królewiczu


(twoja) Ofelia

reasumując, można powiedzieć, że udany wiersz. po małych
poprawkach będzie git

pozdrawiam serdecznie świątecznie Espena Sway :)

Opublikowano

modły lilii wodnych przepływają
obok śpiewu wodorostów

kaplica ograniczona brzegami
wszędzie zimno i mokro
od paciorków
płynących spod powiek

umartwianie ma tu formę obijania się
o kamienie
nawet nie boli tak bardzo
jak nadmiar niepojętych emocji

poszłam do klasztoru
jak chciałeś
kochany królewiczu

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...