Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Co z dramatem na org?


Sceptic

Rekomendowane odpowiedzi

No dobra. Może i głupio zrobiłem, bo najpierw zamieściłem, a potem się pytam. Tak czy inaczej: zamieściłem przed chwilą fragment dramatu w prozie dla początkujących. Gdyby dramat był wierszowany, umieszczałbym go raczej w odcinkach w poezji. Czy jednak jest to dobre wyjście? Administracjo: może do kompletu przydałby sie kącik dramatyczny? Zapewne nie byłby oblegany, bo pisanie dramatów nie jest raczej zbyt popularne a i czytanie nieszczególnie przyjemne (mnie np. wszelkie didaskalia okrutnie wybijają z rytmu, a bez nich niewiele da sie zrozumieć). Ale gdyby z czasem zaczęły się pojawiać w tym dziale jakieś przyjemne nowoczesne jednoaktówki - byłby wtedy z orga portal literacki pełną gębą (i już żałuję, że to powiedziałem:/). W każdym razie ciekaw jestem waszego zdania na temat pisania dramatów i ich publikowania na orgu.
Dziękuję :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Hm... wyobraź sobie Sceptiku, że ostatnio miewam podobne przemyślenia. Sama chciałabym spróbować stworzyć skromny dramat, tak dla sprawdzenia samej siebie, choć przyznam się szczerze, że mam też obawy co do moich możliwości. Za to z chęcią zapoznałabym się z twórczością dramatyczną naszych "org-peelów"
Fakt - wskazany oddzielny dział dla tej kategorii. Pozdrawiam/B.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mój zupełnie debiutancki dramat, a w zasadzie jego pierwsza część, w prosie, w dziale dla początkujących, pod tytułem M jak Mason. Zupełnie raczkuje i zupełnie nie wiem, jak się za to zabrać. Na początku miała być z tego powieść - i pewnie tak sie skończy. Ale mam nadzieję, ze wersję dramatyczna też uda mi sie skończyć - warto sie chyba sprawdzać w czymś nowym. Podejrzewam, ze jeśli pojawiłby się osobny dział, to i starzy orgowicze napisaliby parę dramatów, a może i inni debiutanci z sieci by sie znaleźli...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...