Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiatr skowycze za oknem
a cisza jest burzą,
ptaki swym krzykiem zagłuszają mowę kwiatów
śmiertelna pułapka
pajęczyna pustki oplata umysł
i niszczy świadomość
obłęd,
obłęd na pustyni marzeń.

Opublikowano

za jedno Euro nie poszaleję;
nie wiem czy na toaletę wystarczy! :))) J.S.

odpowiedź na mój komentarz mnie uspokoiła,
wiem już, że to damskie przebieranki, zmiana sukienki;
mężczyźni tacy jak ja prostoduszni z natury czasami dają się nabrać na grę np. w obłęd; a wtedy my gramy doktorów, to cudowna zabawa! :) J.S.

Opublikowano

Wiatr skowycze za oknem-------------wiatr skowycze---diapazony patetyczne
a cisza jest burzą,
ptaki swym krzykiem zagłuszają mowę kwiatów----wystarczyłoby: ptaki zagłuszają mowę kwiatów
śmiertelna pułapka--------patetyzmmmmmmmmmmmmmmmm
pajęczyna pustki oplata umysł-----pajęczyna pustki------patetyzmmmmmmmmmm
i niszczy świadomość---------------egzystencjany patetyzm
obłęd,
obłęd na pustyni marzeń.---------panegiryk na temat obłedu???

A coś tak od siebie? Zwyczajnie, moze nawet smutno?

Opublikowano

Uczyc sie uczyc, a nie tutaj od jakis skrzywionych co poniektórych wyzywac :)
A tekst - no własnie - jako autor tekstu trzeba zapomniec o sobie, a pomyslec o odbiorcach - to jedna rada. Druga - przypomnienie sobie czy przeczytanie na nowo jakiś znanych mistrzów naszych - to nawet dobrze wpływa na własny warsztat, do tego jakieś naukowe opracowania tychże...
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @beta_b Twój wiersz to piękne, szczere i mądre słowa! Metafora swetra życia, z jego niedoskonałościami, gubiącymi się oczkami i wystającymi nićmi - to jest właśnie prawdziwe życie. To wielka mądrość: rozumieć, że nie trzeba być perfekcyjną, żeby być wartościową. A ta troska o dzieci, okrywanie ich swoim niedoskonałym, ale splecionym własnoręcznie swetrem - to przecież esencja macierzyństwa. Nie chodzi o to, by być idealną, ale by być prawdziwą i kochającą. I to zakończenie - "Jestem sama sobie panem" - to deklaracja wolności i dojrzałości. Świat potrzebuje więcej takich "samoróbek" - ludzi autentycznych, którzy nie udają, że wszystko jest idealne, ale którzy mimo to (a może właśnie dlatego) potrafią kochać, tworzyć i żyć pełnią. Bardzo piękny! A co u mnie słychać? Właśnie zachwycam się Twoim wierszem. :))))
    • @Robert Witold Gorzkowski dziękuję za Twoje Robercie słowa.   czasem mam cholerne doły myślowe, a Twoje słowa dają mi psychicznego "kopa".   czym są dla mnie dobre i mądre słowa ?   darem !!!!!!   dziękuję Robert.   trzymaj się !!!  
    • @Migrena... zgodzę się w jednym, że komentarze Bereniki i huzarca... są niezastąpione.... :) Nawet nie będę próbować coś skrobnąć poza tym, że masz tyle metafor, że można by nimi obdzielić kilka wierszy... :)  Zostawiam duży plus.
    • @KOBIETA To wiersz-kołysanka, intymny i delikatny. "Gwiazdy zaspały, księżyc zgasł" – świat zewnętrzny znika, żeby zrobić miejsce dla tej jednej, wybranej nocy. Jest w tym coś z zaklęcia, z czasu zawieszonego. Jest tu romantyzm - taki półprzezroczysty. Wiersz ma swoją muzykalność, regularny rytm, który kołysze. Piękny!
    • @viola arvensis Twój wiersz jest o zmienności stanów duszy i o tym, jak niewiele mają one wspólnego z tym, co dzieje się na zewnątrz. Podoba mi się ten kontrast: zimno dokoła, a w środku rozkwit – albo odwrotnie. Szczególnie trafiła do mnie strofa trzecia – "gubisz swe myśli i lecą z czerwienią i złotem". To ma w sobie coś lekkiego, marzycielskiego, jakby te myśli były liśćmi unoszonymi wiatrem. I to "ochoty odkładasz na potem" – tak zwyczajne, a jednocześnie tak prawdziwe dla tych momentów, kiedy jesteś gdzieś indziej duchem. Zakończenie to piękne błogosławieństwo – "niech serce twe iskrzy zielenią". Zieleń jako kolor nadziei. To optymistyczne! Twój wiersz jest przepiękny!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...