Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
matce mojej

rozesłane łóżko.zaspane ciało
nie otwiera oka. przez zasłony
bije bladożółta przeźroczystość

lewą nogą przykutą do pościeli
paruje czas zbierając się w obłoki
nad i pod zniechęceniem

usta - ledwo widoczna kreska
cienko rysują uśmiech
zmęczeniem wymiętej skóry

ręka rozmachała pajęczyny
falując na suficie nieświadome
zatapia chęci przetrwania

nieregularnym rytmem oddech płynie
do źródeł meridianów
szukając przepływu
Opublikowano

Życzę powrotu do zdrowia.

Stasiu!
Temat pośrednio dotyczy nas wszystkich i pozwolę sobie zauważyć, że

chwile rozstania są bardzo trudne,
ale niektórym z nas po przejściu na drugą stronę
udaje się przekazać nam tutaj
(niestety wybranym osobom)
chwile radości ze spotkania
z tymi, których na zawsze pożegnali.
Zawsze Bóg decyduje........

pozdrawiam Jacek

Opublikowano

także wiem, o czym pani pisze. takimi emocjami można pisać tylko i wyłącznie cudowne wiersze- nie ocenia się ich przecież w kategoriach dobry/zły.
rzeczywiście, to już nie w naszych rękach najważniejsze decyzje, ale On nigdy nie podejmuje złych.

pozdrawiam serdecznie
ER

Opublikowano

nie będę pisał - ładny, brzydki - przy tym tekście nie wolno tak przejść. wraz z każdym człowiekiem historia zamyka kolejny rozdział, smutne, ale już się przystosowałem. tylko na pogrzeby już nie chodzę, wolę pamiętać ludzi na żywo. śmierć niech będzie w poezji. refleksyjny ten wiersz.

pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat kilka tygodni temu wypożyczyłem zbiór sztuk i słuchowisk Becketta. Przemęczyłem się  i dotrwałem do końca tego "Czekania na Godota". Jestem ciut innego zdania, niż literaccy krytycy.
    • Jak dla mnie to tekścik cacany. I z poczuciem humoru, i z fajną puentą, i rytmiczny. Pozdrowionka.
    • zbyt później? wiosna wzbudza w nas wszystkich lepsze uczucia, stajemy się jakby młodsi

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      pozdrawiam!
    • @Bożena De-Tre Owszem, jednak osobiście nie jest moim celem zaistnieć, bo prawdę mówiąc żadnej w tym korzyści nie widzę. Człowiek znany, sławny podlega przeróżnym presjom otoczenia, dusi się pod natłokiem oczekiwań. O ile moja definicja wolności jest nieco przewrotna, o tyle zwyczajnie lubię sobie pozostawić przestrzeń; również w czasie. Chyba jedynie władza i bogactwo mogą dać pewne poczucie siły i niezależności, chociaż tutaj też - wolałbym zrezygnować z tego wszystkiego dla wieczności bycia młodym i możliwości kochania się z wieloma kobietami, równocześnie (choćby hasając po potoczkach i POLaSKAch z dyndającym złośliwcem). Chłopców też bym dokoptował ewentualnie.   Inteligencja - inteligencją; wiedza - wiedzą ale siła męskiego uderzenia i piękno kobiecej nagości chyba są jedynie tym co, istotnie, można nazwać cnotą.   Mówiąc kolokwialnie : "proszę mi nie pierdolić, że coś jest lepsze niż seks"   Pozdrawiam :)   PS: A wierszyki piszę.. tak dla wyrzucenia tego, co przyprawia mnie o mdłości.
    • Fajnie rozkminiona praca przy pisaniu wierszy. Wspomniały mi się dwa moje limeryki:   Rozpamiętujący wiersz   wspominał sobie wiersz pod Sorento tamtego lata mnie tu poczęto myśl o sławie wprost zżerała ale chyba dałem ciała wszystko przez ciebie ty głupia puento   Biedny rymowany wiersz   wiersz analizie poddał się w Tczewie młodej po studiach krytyczce Ewie rozbierała go powoli i do dzisiaj wciąż mu stoi przez rymy obraz jej twarzy w gniewie   Pozdrowionka.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...