Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wilgotny bilet sparuje w ręku
jak dobrze by się teraz skończyło
gdyby na chwilę kilka lat ubyło

za oknami krowy dziobią ziarno
kury wiją gniazda na dachach chat
nad konia łbem śwista z piasku bat

wróciłbym tam
ale nie wiem jak


* - tytuł to parafraza słów Jalu Kurka.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie mogę-wszakże to prosty wiersz o utraconym wieku czarów i cudów, tych dziecinnych - to właśnie 2 strofa.
a zakończenie - właśnie chciałem, co by było jak najprostsze :)
Dzięki.
Opublikowano

Kiedyś mój znajomy powidział:
'Pisanie wierszy jest proste. "Można napisać: szedł facet ulicą, przejechał go samochód." Potem można zastanawiać się nad wieloznacznością formy, przekazu itp.'
Do czego zmierzam? Słowo wiersz pozwala wynosić tekst nad inne teksty, teksty nie posiadające znaku wodnego wiersz. W każdym wierszu można w ten sposób znaleźć jakieś wartości. Od wiersza jednak oczekuję tego czegoś. I niech nikt mnie nie pyta o definicję 'tego czegoś'. Jakiś czas temu, na forum nie wyjaśniono czym jest 'to coś', więc nie będę się tłumaczył :) (ja mam swoją prywatną definicję, ale nie wyjawię jej, gdyż jeszcze nie jestem jej pewien do końca)
W Twoim wierszu Michale nie ma tego czegoś.
Pozdrawiam.
:)

Opublikowano

no i masz rację. w tym wierszu nie ma tego - coś. Krzywak robi za znawcę tu i wpisuja mu pozytywy dla byle czego. niewiem jak poprzednio ,ale ostatnio nie napisał nic ciekawego. przereklamowany.mocno.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jacku a ty czemu nie piszesz tylko krytykujesz?
boisz się, że dostaniesz po skrzydełkach?
oż ty muszko wstretna ;)

Michałku śliczny wiersz.
po prostu zajebisty i pomimo rymów się spodobał.
całuski
lucy
Opublikowano

trafiony temat, jesli zalozyc ze budowa i kompozycja wiersza celowa to tak zdecydownie mi sie podoba i naprawde miło siegnac do swoich wyjtakowyh wspomnien i porozplywac sie w tej slodyczy i zalu po przeczytaniu tego wiersza.
Gdyby byl Pan poczatkujacy mozna by stwierdzic ze to brak wiekszych umiejetnosci a z tym to raczej bym sie nie zgodzil.Wiec dziekuje ze nie zamarnowalem czasu czytajac kawalek Panskiej tworczosci.
Pozdrawiam
Rafal:)

Opublikowano

Zaskoczyłeś mnie, kol. MK, serio.
To pierwsze, zdaje się, niewysiloneTwoje dzieło. Nie boję sie użyć tego słowa - wbrew emocjonalnym, a upozowanym na obiektywno-naukowe, "misię" pana Muchy Jacka ;).
Obawiam się tylko, ze nie wszystko co napisaleś jest do końca "sztucznością" - a tylko pod takim warunkiem to kupuję. Jeśli z prawicą wzniesioną zaświadczysz, że "sparuje" i "swista" to zamierzone, wyrafinowane stylizacje gwarowe (w końcu Jalu Kurek coś tu znaczy! - ale raczej z prozy np. "Grypa szaleje w Naprawie", niż swoich wierszy) - to nawet zgodzę się na to, zebyś mi postawił to piwo ;)))
Końcówka pobrzmiewa dziwnie znajomo (nie wiem skąd i kto).
Forma, sztuczność, zgrzytliwość - to jest ten dystans, który równoważy "słodką" refleksję (bo ona, sama w sobie, ani wielka, ani nowa, ani - ani ;)
dyg
b

Opublikowano

Mam dość komentarzy w stylu:
ładnie się czyta, jestem na tak
pozdrawiam

Stąd właśnie taka forma mojego rzeczonego komentarza, panie Romanie Bezecie ;)

A ja Was wszystkich dalej nie rozumiem. Wiersz, Michale, nie jest zły. Wiersz jest, nie boję się użyć tego słowa - prosty. Mnie nie chwyta. Jest myśl, ale... wszystko już napisałem, nic wiecej nie dodam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? Można. Bo te, na które się przygotowujemy, nigdy nie wyglądają tak, jakbyśmy chcieli, a te drugie często wprost przeciwnie.   Świetny tekst. Szczególnie podobał mi się fragment z listonoszem. 10/10
    • @Leszczym Dziękuję.@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję również :D 
    • @Stracony Bardzo mi się podoba to spostrzeżenie i jest bardzo prawdziwe, życiowe w sposób nawet dalej idący niż to się powszechnie uważa :))
    • Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? To, na które zbieramy doświadczenia, jak wiano pod związek z jakim przyjdzie nam się mierzyć. Czy obie umówione strony taplają się w podobnych zajęciach, zanim nie otrzymają stopnia mistrzowskiego i nie wpadną na siebie w sposób całkowicie niewytłumaczalny? Dla tych którzy przeżyli coś takiego odpowiedź jest prosta. Tutaj nie ma pomyłek. Nie było możliwości ucieczki i z tą myślą się pozostaje...   Siedzę i zastanawiam się nad tym, co z tego wynikło? Z lat złego, z lat dobrego, z lat potem, z lat przedtem... bo wchodząc w kolejny zakręt, wiem, że potrzebuje kogoś nowego, choć jeszcze nie wiem, kto to będzie. Z kim jeszcze jestem umówiona? Kto jeszcze jest mi coś winien, a komu być może ja coś powinnam wynagrodzić... ?   Wielkie koło się okręca, niektórzy śmią twierdzić, że można się naraz rozstać ze wszystkimi możliwościami i ludźmi . Spłacić tego i owego i nie zaciągnąć żadnych nowych zobowiązań. Na raz – czy to możliwe? Że już nikt o nic nie ma prawa się upomnieć? Że można odciąć pępowinę świata nie rozmnażając się? Nie rozmawiając z kimś? Rozmawiając z kimś za często, zbyt nachalnie... Nie przenosząc wiadomości... jak mucha, albo pszczoła z miejsca na miejsce.   Kto roztrzaska swoje koło zdarzeń i w spokoju usiądzie po środku własnego "em" czekając na śmierć fizyczną? Nawet w oczekiwaniu można sobie powiązać ręce albo nogi. Zawsze przecież do drzwi może zadzwonić listonosz. Jak odbierzesz polecony - to masz nowe zadanie, a jak nie odbierzesz - to może sam będziesz miał możliwość zostać listonoszem... wszak poczuć deszcz, kły wszelkich psów domowych i ludzkie „przyjęcia” na własnej skórze to jest dobra nauczka, za niedocenienie czyjegoś wysiłku. Może dlatego moja babcia zawsze częstowała listonosza talerzem zupy... zupa to też jakaś forma spłaty.   Siedzę nad tekstem, nie moim tekstem... coś mnie przerosło, coś mi wyrosło, coś wyhodowałam nie spodziewając się tego. Płaczę nad tekstem... Czy to dobrze? Podobno łzy szczęścia zawsze są dobre.
    • gdzie się obrócę lub dokąd pójdę to wszędzie żurek serwują mi żurek z jajami z kiełbasą ujdzie lecz ja rosołek wolałbym dziś   a w jednym barze wspaniałe chwile reklama głosi że danie dnia dziś żurek owszem lecz z krokodylem cymes rarytas każdy chęć ma   o takim żurku miss Gesslerowa to tylko może marzyć i śnić przemiła babcia lecz nie ta głowa jej taki pomysł nie może przyjść   więc korzystajcie drodzy z okazji bo jeszcze chwila i krótki czas już chcą zamienić na żurek z bąkiem lecz tego bąka kto złapać ma   a ja uparcie wolę rosołek z bukietem warzyw mięsko i pieprz gdzie wolne smaki bukiet zapachów i wołowiny kawałek jest     Uwaga: Wszelkie podobieństwo osób do sytuacji lub sytuacji do osób jest zupełnie przypadkowe    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...