Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

spierdoliłem tę miłość

cyklop
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

cyklop

cyklop

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

spierdoliłem tę miłość,
innym słowem nie mogę,
unurzałem się w złości
w ignorancji
w sobie

spierdoliłem...
na Twą łaskę
już liczyć nie mogę
więc przynajmniej to słowo
proszę
wybacz mi
Boże

Antoni Leszczyc

Antoni Leszczyc

Opublikowano
Opublikowano

Ja by dodał tylko jedno:

co prawda przedmówcy po Panu jeżdżą jak po łysej kobyle, ale, obiektywnie rzecz biorąc, Pana wiersz, mimo że słaby, nie odstaje negatywnie od większości wierszy na tym portalu. Więc proszę nie myśleć, że trafił Pan do krainy Znawców Poezji - wszyscy się tu uczymy, wszyscy piszemy raz lepiej, raz gorzej. I Pana wiersz, choć kiepski, taki najgorszy na tle innych znowu aż nie jest.

Ładne to "Unurzałem (...) w sobie". Za pierwszym razem nie zwróciłem uwagi
Pozdrawiam, Antek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiesław J.K.
      mleczna droga

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Naram-sin Dzięki, serio! Szczerze mówiąc nie spodziewałem się tak konkretnej riposty do tych strof. Pozdrawiam!
    • Naram-sin
      Peeling grawitacyjny

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      warownego?   Trudno być sobą, gdy otaczają nas same wykreowane sztucznie wizerunki, a nie ludzie. Wystarczy popatrzeć na influencerów, których rzeczywistość niejednokrotnie bierze się za prawdziwą. Podmiotce lirycznej doradziłbym, żeby zapomniała o istnieniu tego świata. Gdyby wszyscy przestali się nim interesować, znikłby, bo przecież jego racją bytu jest fejm.     No właśnie.   Dwie ostatnie linijki określają potrzebę uwolnienia się z okowów nadmiernych wymagań, presji otoczenia na bycie miss perfect. Warowny zamek to świat fałszywego blichtru, np. w social mediach.
    • Naram-sin
      mleczna droga

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ładnie, ślicznie, pięknie, cudownie, wspaniale... itd. to zapchajdziury, niepotrzebne w poezji (chyba że w bardzo ściśle określonych kontekstach, ale to nie ten casus). Niech ten zapach będzie jakiś, konkretny. Wszelkie inne upiększacze zabijają prawdziwe piękno, nie przekonują, całkowicie odwrotnie, niż chciałby piszący.
    • Naram-sin
      pomiędzy

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Dobra ta nieważkość, jako bezpośrednie pokazanie relacji opartej na wiecznej huśtawce nastrojów. Ostrożny byłbym z interpretowaniem tego w kierunku toksycznego związku, ale są pewne cechy adresata typowe np. dla narcyzów, albo socjopatów, którzy swoją pozycję budują na ciągłej niepewności ofiary - dokładnie jak opisujesz - na tym stanie zawieszenia,, na utrzymywaniu jej na granicy chwil letalnych. Z ich woli fruniesz albo spadasz (love bombing lub dewaluacja). Po przeczytaniu aż mnie zmroziło, mam nadzieję,że to tylko wiersz.
    • Naram-sin
      Chmurzy się

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      W tym wierszu jest zalążek jakiejś myśli, mimo niedoróbek, o których już tu napisały koleżanki. Jeszcze trochę za ogólnikowo, ten ołtarz życia to raczej miedziak, a nie dukat, ale jednak punktem wyjścia jest obraz (pochmurnego dnia), a nie tandetne pseudofilozofowanie, a to już coś.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...