Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

spierdoliłem tę miłość

cyklop
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

cyklop

cyklop

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

spierdoliłem tę miłość,
innym słowem nie mogę,
unurzałem się w złości
w ignorancji
w sobie

spierdoliłem...
na Twą łaskę
już liczyć nie mogę
więc przynajmniej to słowo
proszę
wybacz mi
Boże

Antoni Leszczyc

Antoni Leszczyc

Opublikowano
Opublikowano

Ja by dodał tylko jedno:

co prawda przedmówcy po Panu jeżdżą jak po łysej kobyle, ale, obiektywnie rzecz biorąc, Pana wiersz, mimo że słaby, nie odstaje negatywnie od większości wierszy na tym portalu. Więc proszę nie myśleć, że trafił Pan do krainy Znawców Poezji - wszyscy się tu uczymy, wszyscy piszemy raz lepiej, raz gorzej. I Pana wiersz, choć kiepski, taki najgorszy na tle innych znowu aż nie jest.

Ładne to "Unurzałem (...) w sobie". Za pierwszym razem nie zwróciłem uwagi
Pozdrawiam, Antek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      Droga

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      "Nie lękaj się. Ja kieruję tobą. Jesteś tylko Moim narzędziem. Bądź zatem poddana i ufna, abym mógł posługiwać się tobą swobodnie. Bądź stale czujna, wypatruj Mojego wezwania i Mojej woli. Módl się i ofiaruj - ciągle aż do chwili, gdy przyjdzie czas wypełnia twojego kielicha [...] Bądź gotowa przelać go obficie na ołtarzu, jaki ci wyznaczę.                                      I nie pytaj o owoce twojej ofiary. Zaufaj Mi. Owoce złożone będą w Moim domu i tam je zobaczysz, gdy przyjdziesz. "                                                                                Świadectwo 634 Alicja Lenczewska
    • Berenika97
      Pantofel

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @infelia Niezła gra literacka z kilkoma płaszczyznami narracyjnymi i zaskakującymi zwrotami. Finałowa puenta odsłania prawdziwą naturę tego tekstu: to nie małżeńska sprzeczka, ale egzamin maturalny na temat "Człowiecza dola". Czyli poprzednia część okazuje się być odpowiedzią ucznia na zadanie egzaminacyjne. Prawdziwe życie to często właśnie takie prozaiczne konflikty, frustracje i kompromisy, a nie tylko wielkie, patetyczne tematy. Tak to rozumiem. Bardzo pomysłowo, świetnie napisałaś!  
    • Marek.zak1
      Ja, hejter

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      @Maciek.J Maćku, hejter ma przyjemność w czynieniu przykrości, obrażaniu, więc dla mnie jest to rodzaj sadyzmu. Sadyzm to przecież to samo. Pozdrawiam @Berenika97 Tutaj chodzi o jawną przyjemność z dowalania tym, którym się udało, bo to boli. Weźmy sport, najbardziej hejtowaną osobą jest Robert Lewandowski, bo sławny, bogaty i odniósł niewiarygodne sukcesy.   Pozdrawiam serdecznie
    • Berenika97
      Celebrytka

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Pewien dziennikarz młody pisał o celebrytkach reportaż. Zagadnął jedną z nich: – Z czego jesteś znana? Ta rzekła mu z dumą: – Byłam żoną aktora, teraz jestem rozwiedziona. Opowiadam o kiecce, co ma „Diora” na metce. Jestem znana z „lajfu” swego i… elitarnego ego. – A wiesz – pyta publicysta – kim był Seneka? – Seneka? Nie znam człowieka! – Twierdził, że wprawdzie lansu prawo nie zakazuje, lecz u mądrych ludzi wstyd głupotę hamuje.  
    • Berenika97
      Po noszamu

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Annna2 Bardzo poetycki język, piękny obraz przyrody. Szczególnie podoba mi się sposób, w jaki łączysz konkretne obrazy z abstrakcyjnymi pojęciami - "łąkom strofy poprzewijam, zaceruję srebra" to bardzo oryginalne połączenie. Można to odczytać, że pisanie wierszy to rodzaj naprawiania, uzupełniania świata słowami. A "słowa, w snach co się wełnią" - super! Wiersz ma w sobie coś z jesiennej zadumy, ale też akceptacji przemijania. Niezwykle klimatyczny wiersz - przepiękny.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...