Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kolejowy nasyp pomiędzy chałupami
z bajkowego wieku - przenikanie czasów,
z każdego coś zostaje. Wzdłuż asfaltu
wierzby, w środku - niby puste;
dlaczego więc chłopi nocą się błąkają
z odjętym rozumem, ciężko wystraszeni?

Pod próg kładąc grosik, baby zamawiają
pomyślność dla piętrowej sadyby z pustaków,
obok traktor, figurka, samochód i śliwa.

Cień po wszystkich ścianach rozkłada ramiona.
Do niego lgną bez czapek i słabi, i silni,
i w nim odkrywają wtedy samych siebie -
następuje nagła zmiana perspektywy:
widać Ojca w niebie, złotą Arkę w trzcinach.

Każdy idzie swą miedzą. Samochód rdzewieje.
I wszyscy zalęknieni by kogoś nie brakło.
Górą mija ich pociąg, znika jak kometa.
Oni idą. Z nimi jak profesor - szatan,
słuchają go. Obok milczący archanioł
łobuziakom rozdaje swoje lśniące pióra.

Dziewczęta w archanielskich kaloszach stąpają,
idą do miłości, jakby szły po szynach.

Opublikowano

Witaj,

no więc, żeby uczenie zacząć ;), podoba mi się tu wiele; przede wszystkim klimat, wyobraźnia (troszkę, ale tylko troszkę, pachnie Nowakiem), pomysł - przesłanie, ta pionta jakby od niechcenia (ale jak się zamyślić - to!).
A jednak - jednak bym się nie spieszył tak; wiem, że Ty to tak lubisz, jak Ci się zacina, zgrzytnie, powtórzy bez powodu rytmu lub sensu, ot, z przypadku, z zaplątania języka - widać, żeś go emocjami napisał (starając się je dokładnie poukrywać, poubierać w niby-cuda albo proste, rzeczowe opisy - wyliczanki w zasadzie).
Zaznaczam boldem to, co drażni (mnie ;), a italikiem to, co może podmienić - rozwinąć?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


I jeszcze - może mniej przecinków? (przed "babami" zbyteczny). Można coś z szykiem popracować przy tym "szatanie", ale tylko: można ;)
"traktor, figurka, samochód i śliwa" - niewykorzystane, bo - o ile "samochód rdzewieje", to reszta? nic? - najbardziej mnie boli ta pominięta "śliwa" :)
Gratulacje.
pzdr. b
Opublikowano

Dariusz Sokołowski.; zgodzę się z komentarzem w całości, bo życie to też p r o c e s j a, rozmaite
znaki i chorągwie w nim wleczemy, i bywa drepczemy przy świętościach,
które zaniedługo okazują się fałszywką; więc zgoda - szacuneczek i pozdro-
wienie wraca do Pana;

Opublikowano

Roman Bezet.; i ja witam, ale jak się wita ekonoma, który wykreśla batem pole po horyzont z ko-
mentarzem: należy jeszcze tylko to obrobić, i już fajrant. Dziękuję mistrzu dobrych
uwag za skrupulatne wskazanie słabizn tego wiersza. Już wiem, że tylko do jedne-
go się nie zastosuję - do "archaniołów", bo choć rzeczywiście trącą Nowakiem, to
doprawdy nie wiem, czy poza belfrem od polonistyki ktoś z tym nazwiskiem wy-
zwoli w sobie takie skojarzenie czytając; a ponieważ zaznaczyłeś: może, więc
skorzystam z prawa do wyboru. Cała reszta tak bezceremonialnie i publicznie
wytknięta będzie poprawiona, choć pozbawiłeś mnie snu aż do Świąt Wielkano-
cnych. W sumie, nie pochlastałeś mnie tak ciężko, a nawet, pogłaskałeś, czego
szlachetnym dowodem jest: "lubisz, jak Ci się zacina, zgrzytnie, powtórzy bez
powodu rytmu lub sensu, ot, z przpadku, z zaplątania języka..." Jednym słowem
kapralskie gratulacje. Italikiem!. :))))) J.S.

Opublikowano

Leszek Baliński.; "szyny" to metafora realizowania się w życiu wg raz wytkniętego celu /żona, matka/, ale i niebezpieczeństwo, ryzyko wychodzenia drugiemu człowiekowi /mężczyźnie/ naprzeciw, naprzeciw życiu...tak to mniej więcej...Pozdrawiam. J.S.

Opublikowano

Pan Eugen De.; nie wiem, dlaczego potrzebuje pan zachęty, bo ja jestem ciekaw propozycji
poprawek, nawet bardzo - zapraszam! J.S.

Stefan Rewiński.; lepiej do miłości nie chodzić po szynach, przecież jest to metafora zagrożenia jej
/miłości/ i życia, więc lepiej polną drogą /nie daj Bóg autostradą!/; J.S.

hewka.; no i jest mi cieplej; od kobiet zawsze płyną ciepłe fronty, i właśnie za to są uwielbiane!
J.S. :))

Opublikowano

Roman Bezet.; "najbardziej mnie boli ta pominięta śliwa";

- czy to nawiązanie do powiedzenia: jeden lubi śliwki, drugi lubi dziwki? a może 3 w jednym: śliwki, dziwki i wycieczka do Łącka? co za apetyt, jaka zachłanność! to przed czytelniczkami buduje waść taki image super-gościa, 4 w jednym! :)))) J.S.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta O! Romantycznie bardzo.
    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...