Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

/dedykuję Joasi L/


gniazd gadatliwość podwieczorna
chlupot parskanie koni zgrzyt kamienia
rechotanie ucichło w trzcinach
wiatrak wśród olch nieruchomieje
bije wodny dzwon w tatarak

trzaska płomień
i mleczny dym ziemniaków zapach
do lasu niesie i znów terkot
żab pyskatych i odlotne kaczek gwędy

wierzby włosy rozpuściły
patrzą w ognisko
o minionym woda ględzi
i o czymś jeszcze
księżyc śladem koni brodzi

Opublikowano

Jacku, taki mały bigosik (formalnie rzecz biorąc ;) wyszedł.
Trochę motywów z literatury (łącznie z dziecięcą - to "ucichło w trzcinach" :), trochę obrazowania wprost (mleczny dym) i bardziej 'zmetafioryzowanego' (w moim odczuciu to znaczy niedobrego ;) np. "wodny dzwon", aż po końcówkę, w którą wkradła się najprawdziwsza, bajkowa poezja!
Początek rytmicznie (składniowo) jak walenie cepem - potem płynie. Nawet inwersje do przeżycia (ględzi, brodzi - a fuj, fuj!). A tych kaczek "gwędy' to może miały być "gRZędy"? :)
pzdr. b

Opublikowano

Witaj Jacku :-)
Wparowałam radośnie zwabiona tytułem :-)
Nie wszystko się zgadza. Np.: Skoro wiatrak nieruchomieje, to co porusza tatarakiem?
Wyczuwam tu coś znajomego, ale nie jestem pewna, czy prawdziwe mokradła. Może Gauguina?
To nie jest zarzut, oczywiście.

Ps. Bezecie, podwodny dzwon to nie metafiora, ale pracowicie utkana chata pająka topika. Wypełnia ją powietrzem i robi tam takie rzeczy, że nawet krzyżakom się nie śniło ;-)

Pozdrawiam.

Opublikowano

z dedykowanymi to tak jest, że trochę głupio się wcinać, bo "dedykat" zapewne zrozumie, a czytelnik niezaangażowany jest zawsze z boku i albo coś w tym wyczyta dla siebie albo nie -
moja rada: daj coś na pożarcie innym, tu mamy obrazek, zapisany z pozoru dla błahego tylko zachwytu, pod koniec jednak piszesz że woda coś mówi - może rozwiń troszeczkę, zasugeruj co może mówić, żebyśmy pomyśleli nie tylko zapatrzyli się w przyrodę:)

pozdrawiam

Opublikowano

Ewa Kos.; z taką intencją pisany, ale wiadomo, jest takie powiedzenie: dobrymi intencjami...
dziękuję za ciepło w słowach - nawet pryzmy śniegu zaczęły znikać; :)
FaTuM.; "zacina", istotnie, to świadoma funkcja artystyczna; wyobrażałem sobie taki szept nasłu-
chujący odgłosy przyrody i relacjonujący - opisujący z dużym namysłem; dzięki!
dzie wuszko!.; to wszystko przez Ciebie; próbowałem dorównać Ci w sposobie przenoszenia
obrazów przyrody do wiersza - tak wyszło, i w dedykacji przyznałem się do
inspiracji; "o czymś jeszcze" musiało się znależć, bo to jest pejzaż ze sztafażem
domyślnym - tu się kryje i adresat wiersza i opisujący /!/; więc ten "kit" to może
kiks, ale ja go nie ruszę! nie umieraj, obrazek zawsze można przemalować; -(:
Roman Bezet.; tu bigosu nie podają! To jest obrazek w ramkach, bo adresatka też maluje; miało
być bajkowo!; słowa: ględzi, brodzi, gwędy - to próba dżwiękowego ożywienia
obrazu - moczary tak gadają, zwłaszcza wieczorową porą; jak przy Bramie
Florjańskiej przejdź - nie kupuj! bo podarowane...:) J.S.
Fanaberko!.;nieświadomie poprawiłaś mi tekst, bo mój zamysł był taki - jak sugerujesz, ale w
zapisie był błąd - dzięki! To nie Gauguin, jeśli już to znakomity polski malarz Stanisław
Masłowski; kiedyś podziwiałem jego akwarele - więc coś z Jego z materii malarskiej
mogłem tu przeszwarcować; W takim obrazie poetyckim, gdzie pragnie się czarować
nastrojem /nastrojowych wierszy o tematyce przyrodniczo-malarskiej niemal się już
nie spotyka!/ może się dziać wszystko jednocześnie, bo obowiązują w nim
wszystkie czasy, przenikające się wzajemnie; pozdrawiam serdecznie! J.S.

Opublikowano

kalina kowalska.; hipnoza przyrodą jest podobna do urzeczenia się urodą /jak dla mnie - kobiecą/,
więc to czysta estetyka, nieskalana refleksją; woda rzeczywiście mówi -ale jak to
woda, po swojemu, niezrozumiale, domyślnie; to miało być zawieszenie - jak
zawieszenie obrazka; na niejedną kobietę można się tylko zapatrzyć - i lepiej
nie wzdychać; :) J.S.

Opublikowano

Jacku
wybacz, że wykorzystam twój wątek do prywaty, ale tak mnie naszło

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dzie wuszko - twoje "szanowni poeci" zabrzmiało jak odezwa, więc pozwalam sobie zabrać głos
przyroda nie jest najcenniejsza (wiem, narażam sie ekologom), cenniejszy jest człowiek, który chociaż jest cześcią przyrody i bez niej nie moze żyć, to jest jej częścią wyjatkową - nie przez mądrość, doskonałość, piekno itd (bywa że przyroda nas w tych kwestiach przewyższa), ale przez to, że wykracza poza porządek natury - dzięki temu np. człowiek może się zachwycać przyrodą, zapatrzeć, ale nie na odwrót, nie znam przypadku żeby przyroda zachwyciła się człowiekiem:) - chyba że w poezji;)
chciałabym, żeby mi do szczęscia wystarczyła przyroda, ale tak nie jest - potrzebuję osoby :)
ale się rozgadałam:)
pozdrawiam
Opublikowano

kalina kowalska.; no tak, korona rozumu, więc zawsze - korona!
a jednak nie wywyższałbym tak człowieka nad przyrodę - bo choć stanowimy jej
fenomen, a może i k o r o n ę, to ostatecznie ona nad nami triumfuje /nawet
sex jest tego triumfu nad rozumem najlepszym dowodem!/;
był taki perski monarcha, który chłostał morze, bo mu armadę okrętów w drodze
do Grecji wody zawłaszczyły; i ja do dzisiaj słyszę śmiech Neptuna; J.S.

Opublikowano

jakiej dedykacji?nie wiem o czym mówisz/
jeśli wiersz miał być dla dzie wuszki to sorki, nie wiedziałam - nie jesteśmy po imieniu, gdybym wiedziała to, co teraz, to pewnie bym dorzuciła jeszcze kilka opisów boskiej przyrody, albo nie mówiła nic:)

pozdrawiam
(a za oknem zima przekonana, że do niej należy świat)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Mojem skromnem, przyroda nigdy nie jest kiczowata. Potrafi obrzydzić, zachwycić, ale nidy zdegustować. Ogromnie chwalę sobie ten mistyczny związek przyrody i abstrakcji. Ale z wartościowaniem takich "naturalnych cudeńków", bym się powstrzymał. Tak jak z opinią na temata wierszowań autorstwa. Zbyt wielka abstrakcja dla mnie - prostego chłopa ze wsi.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pogodziłem się z samotnością przez pewien czas się gniewała gdy uprawiałem miłość z miłością ona na mnie z tęsknota czekała przepraszam wybacz już wracam wzięła mnie czule w ramiona staliśmy tak we dwoje od końca w milczeniu godząc się bez słowa ona najwierniejsza z wiernych zawsze każdą miłość wybacza moja przyjaciółka wróg zakochanych gdy uczucie umiera do niej powracam i znowu jest nam dobrze razem chociaż czegoś ciągle brakuje kiedy z nią jestem o innej marzę gdy innej nie ma ją akceptuję lecz kiedyś znowu samotność zdradzę
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Interesujące porównanie.   Pozdrawiam :)
    • Piękny wiersz. To prawda, jesień zawsze oddaje, w końcu to czas zbiorów.    Pozdrawiam :)
    • Dziś są Twoje urodziny Więc wznieśmy toast Za Twoje zdrowie, świetny aktorze, Napijmy się dziś, bo jest okazja. Dziękuję Ci za chwile wzruszeń Za mnogość całą świetnych ról Od Janka aż po Mordowicza Dawałeś czadu – do diabłów stu! Oparłeś się też pokusie założenia Własnego teatru – szacun, chłopie, za to! Po co kolejny teatr na scenie? Kiedy to życie samo jest teatrum? Życzę Ci – „Janku” – kolejnych ról, Tak samo barwnych, tak samo świetnych, Jak właśnie ta w „Czterech pancernych”, Lub jak ta w „Klerze” sławetnych! Warszawa, 23 IX 2025   Dziś przypadają 86. urodziny Janusza Gajosa. Mam nadzieję że P. T. Jubilat nie będzie miał mi za złe, że uczczę Jego urodziny tym skromnym wierszem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Możesz "wstawiać" co chcesz... w miejsce kropek.     Nie rozumiem tylko - dlaczego próbujesz mnie wciągać w dyskusję porównawczą?    Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...