Póki czas...

[Martyna_Zofia_Łysakiewicz]

Jasne, kolorowe proporce,
Czarną barwą nasiąkają,
I tam, gdzie zabija słońce,
Ptaki marwe w piach padają...

Szańce z czaszek, szańce z oczu,
Stawia codzień Bóg na ziemi.
Ludzie obok niego chodzą,
Aż też stworzą jego części.

Idzie człowiek wiecznie skrajem
Przepaści, i on chce znaleść
To, co jego dusza łaknie,
Ale nieraz wcześniej spadnie.

Murze z trupów, rzeko jadu,
Wszystkich siostro, żono, matko,
Rozbijaczko rodzin wredna,
Tyś jest wszystkich, ale jedna!

Ludzkie serca zbierasz w pudle,
Każde znajdzie tam swą zgubę.
Ale sama przyznać musisz,
Dwóch tych samych serc nie zgubisz.

Czasu dałaś nam niewiele,
Na tym świecie trwać, lecz przyznaj,
Każdy robi tutaj więcej,
Niż zrobiłaś ty - przeklęta.

Bo ty jesteś motywacją
Do działania na tym świecie,
Dzięki limitowi czasu
Co żeś dała nam niewiele.

Może nie zdążę odnaleść,
Tego, co ma dusza łaknie,
Może wcześniej z klifu spadnę
Ale będę szukac dalej.

[Dorma]

Jest to forma ktora lubie, ale jesli wprowadzilas rymy dobrze by bylo nad nimi popracowac by byly w kazdym wersie i byly dokladniesze