Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rana

Krwi kropelka
Nasączona smutkiem
Powoli spływa
Brwi krańcem

Za nią następna
Niestrudzenie goni
Nie widać
Ich końca

Chodź ze mną
W głębię niebieską
Zamknij oczy na chwilę
Nie potrzebne będą

Wyzbądź się ciała
Zapomnij o codzienności
Tajemnicza Pani
Szeptem woła

Chciałbym
Tak silnie prosi

Zostanę
Misja nie skończona


24.06.2003


[reedycja / poprawienie tagów html, 29.09.2004]

Opublikowano

No to się cieszę kochanie ,że zostaniesz smile.gif i niesłuchaj tej kobiety! jeszcze mi Cię zabierze. A tę ranę to my zaraz oczyścimy i się zagoi , zobaczysz smile.gif
Śliczny wiersz Kai,na początku pełen smutku ale z pięknym zakończeniem.

gorąco pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Kochana Natalio, przecież Ciebie bym nie opuścił. smile.gif

CYTAT
niesłuchaj tej kobiety!
- kiedyś każdy jej posłucha...

Pelmanie,
CYTAT
Tylko w trzeciej strofie coś tam w ostatnim wersie trochę pomieszane.

może i pomieszane smile.gif, jeśli nikt mi nie da konkretnie solidnych podpowiedzi jak to zmnienić, to już tak zostanie, bo mi się nie wydaje pomieszane, (chyba) smile.gif

Ja jestem z tych co piszą na czysto, bez bawienia się w zmienianie i przepisywanie smile.gif, pewnie dlatego nie lubię tych wszystkich wersji beta...

Co nie znaczy, że jestem bezbłędny.

Pozdrawiam.
Opublikowano
CYTAT (Pelman @ Jun 24 2003, 10:38 PM)
Kai-u. Sugerowałbym "nie będą potrzebne", albo "będą niepotrzebne".

Tak małej zmiany mogę sie nawet dopuścić...
Poczekam z tym jeszcze, niech inny poczytają orginał.

Dzięki.

P.S.
To będzie pierwszy raz jak coś zmieniam (zmienię?) w mojej krótkiej historii...
Opublikowano
CYTAT (dark_girl_x @ Jun 24 2003, 11:14 PM)
hmmm a ja wyczuwam tu pewną niekonsekwencję... prosisz ją żeby odeszła z tobą a potem jedak mówisz że zostajesz! zdecyduj się wink.gif

hmmm, to raczej ona prosi smile.gif
Opublikowano

W ciekawy klimat wprowadziłeś mnie tym wierszem. I mówisz, że piszesz na czysto i bez poprawek? No to pięknie. Bardzo ...znamienny wiersz. Pozostaje w głowie.
3maj się

Opublikowano

dla misji poświęcic kogoś , coś - życie i śmierc

kropelka krwi w zamian za całe zycie.

takie skojarzenie mnie naszło. jakbym widziała starą partyzancka baze, złotowłosa kobiete i męzczyze pochylonego nad bronią a może to tlko urywek rzeczywistosci, wspomnień nakładających sie jak sny.

nie zmieniaj nic własnie "Nie potrzebne będą" brzmi lżej, bardziej płynnie.

niech pozdrowiony bedzie wojownik smile.gif

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Profesor Zakrzeńska pożegnała dziewczynę, ale ta była już prawie za drzwiami. W pociągu Karolina wyjęła książkę, ale nie mogła się skupić na czytaniu. Tym bardziej, że dwaj współpasażerowie głośno komentowali nowe doniesienia ze Stanów Zjednoczonych. Prezydent Ronald Reagan właśnie złagodził sankcje gospodarcze wobec Polski. Pierwszy z mężczyzn twierdził, że to dzięki wizycie papieża. Drugi natomiast upierał się, że to przez zniesienie stanu wojennego. Dziewczyna niechcący musiała słuchać tej dyskusji. Ale gdy pociąg zbliżał się do celu, wróciła myślami do wizyty na plebanii. Targały nią ambiwalentne uczucia. Z jednej strony cieszyła się, że uzyska dostęp do źródeł, ale z drugiej - zaczęła się coraz bardziej obawiać pastora i wizyty w obcym dla niej wyznaniowo świecie. Była coraz bardziej zestresowana. Ciągle tłumaczyła sobie, że przecież jej tam „nie zjedzą”, może nie będzie traktowana jako intruz? Wysiadła na stacji i skierowała się w kierunku parkowych alejek. Po pięciu minutach zobaczyła okazały budynek. „To pewnie plebania”, pomyślała z bijącym coraz szybciej sercem. Z daleka widziała poniemiecki, o ciekawej architekturze gmach, pomalowany na jasnozielony kolor. W miarę zbliżania się coraz wyraźniej słyszała jakiś harmider i podniesione głosy. Pokaźna grupa kobiet i mężczyzn stała przed wejściem do domu pastora, tak jak przed sklepem w czasie „wyrzucania towaru”. Karolina zupełnie nie spodziewała się takiego widoku. Zaczęła, przepraszając wszystkich, przeciskać się do drzwi frontowych. - Halo, a gdzie się to panienka pcha?! Co nie widzi kolejki?! A zapisana jest?! – gardłowała jakaś kobieta trzymająca kartkę papieru. - O! To już obcy tu przyjeżdżają po dary. U nas w Polecku jest dużo potrzebujących! - odezwał się starszy mężczyzna.
    • @Jacek_SuchowiczDziękuję! Bardzo fajnie wyszło. :)
    • @Naram-sin Z tą różnicą, że chirurg tnie, żeby naprawić. Poeta tnie, żeby odsłonić. I nie każda rana ma być „estetyczna”. Czasem musi być brutalna, nieprecyzyjna, rozedrgana — bo taka jest prawda, którą wydobywa. Jeśli poezję sprowadzasz do skuteczności narzędzia, to może i potrafisz rozpoznać dobry lancet — ale nie poczujesz, co dzieje się pod skórą. A dla mnie to tam — właśnie tam — zaczyna się literatura. Możemy się różnić w podejściu. Ale nie myl chirurgii z krzykiem serca. To nie sala operacyjna. To krwawiąca dusza. @Naram-sin pisz śmiało co chcesz ale ja..... bo jadę samochodem 
    • @Naram-sin Dobrze, ale i tak nie bardzo wiem, która :)
    • Dwa koguty na jednym podwórku - ale oba mają piękne kolorowe pióra. Wychodzę, bo nie cierpię piór :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...