Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Demiurg

Witold Marek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Witold Marek

Witold Marek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

brzydnie talerz? fotel niszczeje?
twarz rzeczy, rozpuszczana pamięcią,
zmienia się w swojej wierze.
blachy, plastiki, drewno
usilnie duchowieją gdzieś na zapleczu
świątyni praktyczności.

patrzysz w przedmiot jak śmierć;
on cię składa, kartkuje.
tak wystukuje poręcz zagadki
na błędnych palcach.

toczą się koła
daleko od platońskich.

że popękała ściana?
tak pisze-krzyczy do ciebie stamtąd.

Witold Marek

Witold Marek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


uhuhuhuhu ;)
inferno - paradis, mój drogi ;)
No ta pierwsza kanciasta, ciężka. Nie lubię jej! ;)
pzdr. b
PS. Od drugiej całkiem przyzwoicie mi się czyta.
To się znowu pośpieszyłem, myślałem, że nic już nie wyduszę tutaj, i podrzuciłem dobrym duchom w P. Pierwsza rozlazła, jak kawałek ziemniaka, z którego wyrosło już nowe kłącze i bulwy, a on sam taki już zde...ziorientowany. Choć od takiej obserwacji to wszystko wylazło. Pogrzebię, bez watpienia.

Za to trzecią jestem zachwycony i pytam, czy to aby ja :)
Eugen De

Eugen De

Opublikowano
Opublikowano

brzydnie talerz? fotel niszczeje?
twarze rzeczy, rozpuszczane pamięcią,----zrobiłbym liczbę mnogą, bo mowa jest o kilku rzeczach wcześniej
zmieniają się w swojej wierze.
blachy, plastiki, drewno - usilnie
duchowieją gdzieś na zapleczu

świątyni praktyczności. patrzysz
w przedmiot jak w śmierć - on------dodałbym "w"
cię składa, kartkuje, wystukuje
poręcz zagadkina błędnych palcach.

toczą się koła - daleko od platońskich.
popękała ściana? krzyczy do ciebie stamtąd.

Tylkotyle, nie wnikam w meritum sprawy tzn. w treść Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • _Maryanne_
      ... amora lody też.

      Przez _Maryanne_ · Opublikowano

      - Że ty dolarom? - Amora lody też.  
    • _Maryanne_
      Rywala złoto?

      Przez _Maryanne_ · Opublikowano

      Ok' rywala wyrko?         Ma to łza lawy: rywala złoto tam.    
    • Leszczym
      Anegdotka szpiegowska

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Berenika97 Jest tylko jedna rada, jedna jedyna, co chyba zdaje się sprawdziłem, można tylko wtyczce nagadać jak najwięcej jak najgłupszych bzdur. Bo kabel nigdy nie ucieknie przed wtyczką. Wtyczka nie przyjmuje do wiadomości wcale a wcale jakichkolwiek odmów. Mało tego wtyczka uważa generalnie, że walczy o pokój i to teraz widać bardzo dobrze ten wielki pokój za oknem, w pełnej krasie normalnie. 
    • sam_i_swoi
      Limeryk wystrzałowy

      Przez sam_i_swoi · Opublikowano

      @Ajar41Nie liczyłem, cieszę się że mogłem pomóc.
    • Jan Sonet
      Rara avis

      Przez Jan Sonet · Opublikowano

      In nomine Domini Patris et Filii et Spiritus Sancti. Amen.                  Rara avis   We wschodnim klubie nocnym „Smok” gospodyni, uśmiechając się tajemniczo, pyta klienta: „Chce pan żółte czy czerwone?” Nie całkiem trzeźwy klient odpowiada: — Proszę panią o domowy żółte kurę z naturalnym czerwonym winem! Przy sąsiednim stoliku gejsza, ukryta za wachlarzem, szepcze z przyjaciółkami: — Może to pijak? — Myślałaś, że to kobieciarz? — Nie, to tylko zwykły żeglarz z Albatrosa. Gospodyni uśmiecha się sarkastycznie: „Może potrzebujesz już białej sofy?” Klient stanowczo wykrzykuje: — Ale i tak szklanka jest lepsza! I dodaje marzycielsko: — I kwiaty dla pani, która gra na pianie i o miłości śpiewa, ale nikt nie wie, kogo ona kocha? W sali słychać okrzyki podróżnych z Albatrosa: — Incroyable! Une simple chanson s'est avérée être la clé d'un livre que personne n'a jamais compris. Et vous savez qui m'a donné l'idée? Cette pianiste stupide et mal élevée. Comment est-ce possible?!   P.S.    Być może jest to najlepsza opowieść wszystkich czasów i ludzi: genialne dziecko tajemniczej Muzy, uwodzicielskiej Fantazji i nieprzewidzianej Fortuny. I wcale nie dlatego, że główny bohater okazał się nie taki głupi, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. I ponieważ jest to opowieść o prawdziwej miłości!   Bibliografia: 1. Juvénal Les satires de Juvénal et Perse, 1681. Satires. Collection Classiques en poche, Les Belles Lettres, Paris, 2002. 2. Molière (Jean - Baptiste Poquelin) Œuvres Complèts. Ed. George Couton. 2 vols. Paris: Gallimard, 1971. 3. Victor Hugo Notre-Dame de Paris. Charles Gosselin, Paris, 1831. 4. George Sand Consuelo. L. de Potter, Paris, 1843. Jerzy Jankowski 5. Tram wpopszek ulicy: skruty prozy i poemy. Futuryzm Polski, 1919.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...