Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wysmarowałeś obrazek
przemyśleniami po fragmentarycznej lekturze
w stylu filozoficznej bzdury
bez zapędu na wybieg dla innych

oświeciło cię bo włączyli prąd

począłeś rutynowo
wbijając do głów że genialnie
ponad wszelką wiedzą odczuwaniem
zaproszeniem w odszyfrowanie zapętleń

bo jakichże odbiorców masz ścigać widelcem
kiedy kłapiesz przygryzając język
siedząc w czterech na czterech i wpatrując się w cztery
odrealniony przez zamek w drzwiach na spust
szajbę pulsującą w skroniach
manię naciągającą się coraz mocniej
w grymasy wciąż nowych własnych

drzesz włosy z brody jakby tu mniej bolało
w przerwach gryzmoląc kolejne światy

dzisiaj gorzej się czujesz masz lęki
osacza cię powietrze sączące przez szpary okien
niepojęte formy życia
znowu będą cię dusić aż do bezdechu w którym
umrze żarówka napęcznieje kołdra opustoszeje strzykawka

myślisz że to śmierć cię goni co noc
bo do ciebie pasuje
dlatego cisza w mroku
stąd słowa na kartkach
wszystko tylko z tobą związane
tobą zajęte jakby nic miało wiele znaczeń
- nic naprzemienne rozdygotane
ciężarem wklęsłe w materac

Opublikowano

qrcze dziewczyny, jakże się cieszę, że postanowiłyście skomentować mój wiersz. dzięki wielkie, bo już myślałam, że cały do bani, skoro wszyscy milczą. jeszcze nad nim myslę, kombinuję z początkiem, bo osobiście nie do końca jestem z niego zadowolona. pozdrawiam serdecznie
Nef udobruchana:)))))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Naram-sin Dzięki, serio! Szczerze mówiąc nie spodziewałem się tak konkretnej riposty do tych strof. Pozdrawiam!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      warownego?   Trudno być sobą, gdy otaczają nas same wykreowane sztucznie wizerunki, a nie ludzie. Wystarczy popatrzeć na influencerów, których rzeczywistość niejednokrotnie bierze się za prawdziwą. Podmiotce lirycznej doradziłbym, żeby zapomniała o istnieniu tego świata. Gdyby wszyscy przestali się nim interesować, znikłby, bo przecież jego racją bytu jest fejm.     No właśnie.   Dwie ostatnie linijki określają potrzebę uwolnienia się z okowów nadmiernych wymagań, presji otoczenia na bycie miss perfect. Warowny zamek to świat fałszywego blichtru, np. w social mediach.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ładnie, ślicznie, pięknie, cudownie, wspaniale... itd. to zapchajdziury, niepotrzebne w poezji (chyba że w bardzo ściśle określonych kontekstach, ale to nie ten casus). Niech ten zapach będzie jakiś, konkretny. Wszelkie inne upiększacze zabijają prawdziwe piękno, nie przekonują, całkowicie odwrotnie, niż chciałby piszący.
    • Dobra ta nieważkość, jako bezpośrednie pokazanie relacji opartej na wiecznej huśtawce nastrojów. Ostrożny byłbym z interpretowaniem tego w kierunku toksycznego związku, ale są pewne cechy adresata typowe np. dla narcyzów, albo socjopatów, którzy swoją pozycję budują na ciągłej niepewności ofiary - dokładnie jak opisujesz - na tym stanie zawieszenia,, na utrzymywaniu jej na granicy chwil letalnych. Z ich woli fruniesz albo spadasz (love bombing lub dewaluacja). Po przeczytaniu aż mnie zmroziło, mam nadzieję,że to tylko wiersz.
    • W tym wierszu jest zalążek jakiejś myśli, mimo niedoróbek, o których już tu napisały koleżanki. Jeszcze trochę za ogólnikowo, ten ołtarz życia to raczej miedziak, a nie dukat, ale jednak punktem wyjścia jest obraz (pochmurnego dnia), a nie tandetne pseudofilozofowanie, a to już coś.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...