Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jest mi źle,
Bo wczoraj rozbiłaś nasz słoik z porcelany,
I do tego zaczęłaś mówić,
Że lepiej będzie wyglądał posklejany.

Jest mi źle,
Bo nasze myśli się nie przenikają,
I nie próbuj wmówić mi,
Że to ma coś wspólnego z wiarą.

Już nie zaglądasz do mnie,
Z buzią wypełnioną łakociami,
Wiem, że to źle.

Opublikowano

Hmm... zastanawia mnie słoik z porcelany, wygląda jakby powstał pod rym. Niewielki to zarzut, choć należy dbać o szczegóły gdy warto - a warto bo pierwsze zwrotki dobre. Natomiast trzecia psuje. Wydaje mi się, że w krótkiej formie, w której 2/3 trzymają ścisły rym i rytm, takie załamanie jest zbyt drastyczne. I mało efektowne. Namawiam do popracowania, bo szkoda by było zmarnować coś, co już i tak w większości jest super :>

pozdrawiam
m.

Opublikowano

Zanim Mirek czepi się rymów, zdążyłem :-)))))
O klasę lepiej niż wczorajszy, przyznam że mniej zaimków, ale jeszcze są. Jestem ciekaw Twoich wierszy, ale z innej tematyki. Wybacz ale będę Ciebie męczył, bo coś w Tobie siedzi.
Połamania wszelkich narzędzi pisania:-))
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta Utrzymywanie, że tylko Ziemia jest piastunką życia, jest równie bezsensowne jak twierdzenie, że na dużym obsianym polu mógł wyrosnąć tylko jeden jedyny kłos ...   pomimo paradoksu Fermiego - nie jesteśmy sami
    • @Migrena Po przeczytaniu przypomniał mi sie film,  który oglądałam lata temu -wielka milość/namiętność, czasy wojny i oni tak bardzo siebie spragnieni, gdzieś na ulicy w miłosnej ekstazie...  Film był niesamowity , wiersz też uruchamia wyobraźnię, świetny.
    • @iwonaroma   mam szczęście, że czytają moje wiersze tacy wspaniali ludzie jak Ty.   dziękuję Iwonko :)    
    • Jestem tu chwilę — może i chwilą, przesiadam siebie, szukam peronu, prześwietlam ludzi jak w starym kinie, w taśmie, co płonie celuloidem.   Przystań podróżnych — poziomów tyle, uśmiechy szczere, szydercze, jasne; lęk w sercach szarych drży jak motyle, głos obojętny w tłumie wygasłym.   Prawda przy prawdzie, kłamstwo tuż obok, sznurki przy ścięgnach w pół gestu drżące, prośba jak rozkaz — portret nieznany z miejscem, co czeka, choć tego nie chce.   A czas tu stoi, choć mijam ludzi, ich kroki płyną jak cienie w wodzie; każdy z nich nosi własne zasługi i własne winy — te, które zwodzą.   W spojrzeniach migot tęsknot ukrytych, w dłoniach — rozstania ledwo domknięte; nikt nie zatrzyma chwil nieodkrytych, choć chce je trzymać, jak szkło rozcięte.   A kiedy wreszcie ruszy mój pociąg, zamknę za sobą peron tej chwili; zabiorę tylko to, co wciąż płonąc przez cudze twarze — mnie ocaliło.   I wiem, że wrócę w to miejsce kiedyś, gdy noc znów zwinie świat w celuloid; bo każdy obraz, nim zgaśnie — przecież szuka człowieka, by w nim się dożyć.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @violetta właśnie tak :) Dzięki     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...