Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ze świerkiem tutaj jak z atomem – byle
ostrożnie nawet kiedy zerkasz tylko
ostrzona gałąź mogłaby na pile
zrobić majątek jesienną przycinką
lecz jak z nas każdy wie, gdy przyjdzie zima
sama siekierą z lasu się wyrzyna

i w stelaż wbija pień głupi jak bombki
co błyskiem na niej pomiędzy łańcuchy
zachodzą w lampki i takie początki
by z igły opaść i badylem suchym
trafić po świętach na śmieci skąd dzieci
z czasem wyciągną świerkowy szkielecik

i w atomowej wojnie prosto z bajki
kikutem strojnym w szmaty przeszłych epok
niosą nad wodę obliczem marzanny
i wściekłą kukłę podkładają ściekom
w bieg choin rzędy uniżają piony
patrzcie – toż wszędzie świerkowe atomy

-----------------------------------------------
od autora:
kolada - dawne wspólne śpiewanie, na nowy rok,
typowe dla słowian, z nich to wyrodziła się
po pewnym czasie kolęda
-----------------------------------------------

Opublikowano

Twoje wierszowanie w każdym temacie mnie urzeka. Charakterystyczne "messalinowe" rymowanie bardziej podoba mi się od tej modnej tutaj bieli. Wg mojego subiektywnego, laickiego odczucia jest to często proza rozstrzelona enterami zamieniona w wiersz(?). Pozdrawiam gorąco

Opublikowano

Beenie M - dziękuję za miły koment
Marco - wybacz, że dziś tak krótko - ale mój wiersz poddałeś takiej krytyce, że hej - nie marnuję czasu, tego jestem pewien, postawiłem sprawę danej kolady ze współczesnymi problemami, napisz sam coś takiego, zobaczymy, co jest poezją a co nie-poezją

z ukłonikiem i pozdrówką MN

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pogodziłem się z samotnością przez pewien czas się gniewała gdy uprawiałem miłość z miłością ona na mnie z tęsknota czekała przepraszam wybacz już wracam wzięła mnie czule w ramiona staliśmy tak we dwoje od końca w milczeniu godząc się bez słowa ona najwierniejsza z wiernych zawsze każdą miłość wybacza moja przyjaciółka wróg zakochanych gdy uczucie umiera do niej powracam i znowu jest nam dobrze razem chociaż czegoś ciągle brakuje kiedy z nią jestem o innej marzę gdy innej nie ma ją akceptuję lecz kiedyś znowu samotność zdradzę
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Interesujące porównanie.   Pozdrawiam :)
    • Piękny wiersz. To prawda, jesień zawsze oddaje, w końcu to czas zbiorów.    Pozdrawiam :)
    • Dziś są Twoje urodziny Więc wznieśmy toast Za Twoje zdrowie, świetny aktorze, Napijmy się dziś, bo jest okazja. Dziękuję Ci za chwile wzruszeń Za mnogość całą świetnych ról Od Janka aż po Mordowicza Dawałeś czadu – do diabłów stu! Oparłeś się też pokusie założenia Własnego teatru – szacun, chłopie, za to! Po co kolejny teatr na scenie? Kiedy to życie samo jest teatrum? Życzę Ci – „Janku” – kolejnych ról, Tak samo barwnych, tak samo świetnych, Jak właśnie ta w „Czterech pancernych”, Lub jak ta w „Klerze” sławetnych! Warszawa, 23 IX 2025   Dziś przypadają 86. urodziny Janusza Gajosa. Mam nadzieję że P. T. Jubilat nie będzie miał mi za złe, że uczczę Jego urodziny tym skromnym wierszem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Możesz "wstawiać" co chcesz... w miejsce kropek.     Nie rozumiem tylko - dlaczego próbujesz mnie wciągać w dyskusję porównawczą?    Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...