Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie rozumiem jego słów
Milczy obcym głosem
Drażni rana nabyta pod Babel.
Rozlałem wodę
Mierzę głębię oceanu
Muśnięciem warg.
Nie ma tam Ciebie
Po co się zagłębiać?
Dłoń po omacku tęskni za dotykiem.

Opublikowano

wiersz dobry dla "Niej" pod choinkę
ale patrząc z boku jest pomysł ale zbyt szybko się rozczulasz i wychodz sentymenty =nuda innymi słowami

po tytule spodziewałem się czegoś w klimacie, zaserwowałeś dwie frazy o milczeniu i nic więcej
rozczarowałem się

nisko się kłaniam i pozdrawiam

Opublikowano

Przeczytałem, skomentowałem, zapomniałem.
Trudno w takim temacie napisać ciekawy wiersz. Trzeba mieć coś ważnego do przekazania, plus talent w operowaniu słowem. Nie wiem w ile minut powstał ten wiersz ale mógłby być bardziej dopracowany chociażby pod względem metafor. Tyle moich subiektywności.
Pozdrawiam. JM.

Opublikowano

Ale jest jeden motyw biblijny. Reszta rzeczywiście - należy mocniej, nie powtarzac tego, co piszą inni ( a to łatwo zauważyc nawet tutaj, he he ).
Radziłbym przemyślec wiersz, nawet niech on przeleży trochę, poprawiac, jeszcze raz przeczytac i wysłac, szczególnie, że aż tak źle nie jest. I na pewno wziąśc do serca powyższe opinie.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maksymilian Bron Ten wiersz brzmi jak manifest egzystencjalnej samotności – ale samotności wybranej, niemal dumnej. Refren „Czy rozumiesz , Nie rozumiesz" – pytanie i odpowiedź jednocześnie. Wiesz, że nikt nie zrozumie, ale i tak pytasz. A może pytasz właśnie po to, żeby potwierdzić swoją inność?„Tabor w głowie", „nie chcę nic dzierżyć", „wolę odpowiedź od pieniędzy" – to piękne, ale łatwo może się stać ucieczką przed bliskością. Czy naprawdę nie potrzebujesz nikogo, czy tylko się tak bronisz? Czy chcesz, aby samotność stała się więzieniem z wyboru? Takie pytania nasunęły mi się po przeczytaniu Twojego tekstu.
    • @Waldemar_Talar_Talar   nie depcz człowieku dawnych śladów nie pozwól by umierały   bo gdy przyjdzie czas zostawisz własne   niech ktoś po tobie idzie niech czyta twoje kroki twoje wybory i wie że też byłeś
    • @lena2_Twój wiersz to "diagnoza społeczna" w trzech linijkach. To o każdym, kto z lęku przed własną niemocą niszczy cudze marzenia. O mentalności „skoro ja nie mogę, to ty też nie". Wiersz-sentencja.
    • @andrew Dzień jak każdy, mówisz – a w nim cała Polska na dłoni. Widzę twoją troskę, twoją wierność, jak stoisz przy oknie przeszłości i patrzysz w jutro z nadzieją. Tylko zapytam cicho: czy ta prawda, co „jest obok nas, w nas" – czy ona też jest w tych, co myślą inaczej? Czy mieści się w tej samej rzece, co płynie pokoleniami? Kochamy tę samą ziemię, tylko czasem widzimy ją z różnych okien. I to też jest nasze.
    • @JuzDawnoUmarlem Sami budujemy więzienia dla własnego bólu, zamykamy się w przestrzeni, gdzie ból ma gdzie rezonować. Podoba mi się koniec - „serce schłodzone" w szklance po whisky, bo to obraz niebanalny, gorzki, konkretny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...