Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jestem tranzystorem w twoim radiu
jestem przewodnikiem pół i ćwierć
ale uzwojenie gdzieś po drodze padło
nie odbieram stacji żadnej, choć mam chęć
grzeję się na widok twoich dłoni
które pstryczek naciskają z siłą
nie znam opowieści dla wiewiórek i dla słoni
popatrz co się przez te zwoje porobiło
lutownica nie pomoże w tym przypadku
chyba młotkiem będzie trzeba zęby liczyć
jestem tranzystorem na cywilnym statku
który wiezie transport stali i słodyczy

Opublikowano

pracuj pracuj :)

miło Cię widzieć Mireczku-się stęskniłam.

nie myślałeś nad tym żeby jednak wiersz podzielić na strofy? wiesz takim okularnikom jak ja kiepsko czyta się takie tekst ? :)

buziam/a

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


...to za mało, za mało, za mało!
Twoje słowa tumanią i kłamią:
usta kobiet, jak lufa wystrzałów;
chłopocom rosną skrzydła u ramion...

[jakiś niedokładny cytat, ale cytat, eh kochana skleroza mnie trzyma w ramionach].
Świetny tytuł - serio!;D
pzdr. b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


...to za mało, za mało, za mało!
Twoje słowa tumanią i kłamią:
usta kobiet, jak lufa wystrzałów;
chłopocom rosną skrzydła u ramion...

[jakiś niedokładny cytat, ale cytat, eh kochana skleroza mnie trzyma w ramionach].
Świetny tytuł - serio!;D
pzdr. b
Ot, figlarz. hehehehehehehe

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy Czytając ten wiersz, pomyślałam, że to dialog z literaturą, a konkretnie — z "Mistrzem i Małgorzatą" Bułhakowa. Przez długą chwilę czytam o bezradności, o piciu jako ucieczce, o poczuciu grzechu, który się nie odkupuje — i świat nagle rozpada się na rzeczywistość i coś znacznie bardziej groźnego. Kot, który mówi, cylinder, neseser skórzany — to wszystko dobrze ukryte znaki, które nagle eksplodują. Czy czarny kot to tylko kogoś pomocnik, czy jest wcieleniem czegoś większego i nieubłaganego? Bo "Szatan nie jedno nosi imię". Czy to fragment większego tekstu?
    • @andrew Zapach, o którym piszesz — to nie perfumy jutra, to oddech rzeczy, które jeszcze się nie wydarzyły, Bez makijażu jest najlepiej. Bo wtedy widzę prawdę Śliczne!   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      wojna to nie bajka, nawet gdy na drodze stoi "ku przestrodze"
    • @Migrena Zachwyciłeś mnie po raz enty, ale tym razem bardzo szczególnie. Z dużą wrażliwością dotykasz jednego z najbardziej subtelnych paradoksów współczesności – bliskości na odległość. Zafascynowała mnie ta fizyczność doświadczenia, które z definicji jest wirtualne. Z zimnych nośników informacji zrobiłeś przedłużenie zmysłów. Kiedy piszesz, że „litery płyną jak ciepła rzeka” albo że piksele są „zaklęciami wchodzącymi pod skórę” - dokonujesz alchemii. Sprawiasz, że czuje się ciepło urządzenia jako ciepło drugiego człowieka. „Dotknąć bez dotykania” – pokazujesz, że wyobraźnia i empatia potrafią być potężniejszymi narzędziami poznania niż sam wzrok czy dotyk. Napisałeś liryczny dowód na istnienie duszy w cyfrowym świecie. Każdy, kto kiedykolwiek czuł szybsze bicie serca na widok powiadomienia na ekranie - odnajdzie w nim siebie. Jest intymny, delikatny i pełen szacunku do drugiego człowieka – tej „drugiej samotności”, która nasłuchuje po drugiej stronie łącza. Autor książki "Samotność w sieci" powinien się od Ciebie uczyć. Powtórzę się - jestem zachwycona!
    • @violetta bardzo miły gest. dziękuję:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...