[niejeden raz owocowałam śniąc] cz. 5

Ona_Kot · 28 Listopada 2005

Płonęła urokliwie, niebieskim
płomieniem oddania. Pozwalała pochłaniać się. Lubiła
ciepło, które rozproszyło ją w końcu
w plastikową matkę, z której powstała. Madonna
z dzieciątkiem, nadobna w swojej tropikalnej miłości.

Chyba dałabym się ukrzyżować, żeby znaleźć w sobie
jej kruche sumienie. Kościoły starannie zbudowane,
które czuć Bogiem z oddali, niosące obietnice,
że zapomnienie może być zbawienne.

Chcę wiary uszytej na siebie,
chcę zostać uznana za świętą.

Agnes · 28 Listopada 2005

chcialam tylko pobieznie przeczytac, ale się nie dalo, wiersz zatrzymal.
muszę wrócic do poprzednich części, gdyz nie jestem na biezaco,ale postaram się i to jak najszybciej :)

pozdr. agnes

Ona_Kot · 28 Listopada 2005

tak w ogóle
to miło Cię widzieć, Agnes
dawno Cię nie bylo

pozdrawiam

51fu · 28 Listopada 2005

Zamień czym prędzej ten 'płomień oddania', bowiem brzmi tak, że aż boję się powiedzieć, jak brzmi...

Zerknę do poprzednich, żeby w ten lepiej się wczuć. Pozdrawiam. // 51

Arkadiusz Nieśmiertelny · 28 Listopada 2005

Ach, znowu trafiłaś w sedno. Brawo za zakończenie.

pozdrawiam /Arek

stanislawa zak · 28 Listopada 2005

na początek adwentu? miłe skojarzenia z oczekiwaniem świąt! pozdar!

Vera_Ikon · 29 Listopada 2005

Ja, tak jak Agnes, także chciałam tylko rzucic okiem...
No i się nie dało!
Przeczytałam, potem jeszcze raz. I jeszcze. Zostanie na dłużej.
Gratuluję i pozdr
Weronika

Ona_Kot · 29 Listopada 2005