Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

o! skąd ja znam ten ostatni wersik? zresztą całość znam. nie lubie tego twojego 'my'. nie uogólniaj, jesteś na tyle specyficzna że nie powinnaś rezygnować ze swojego 'ja' na rzxecz niczego, czy to inni ludzie, czy to h, za żadną cene. a jeszcze w wierszach, gdzie to się nam pokazujesz, razem ze swoim światem nie pownnaś za każdym razem wplatac w to innych ludzi, bo człowiek nie wie już im jesteś, czy jednym z szarej masy, czy kims obok, a bardziej jak ty siebie nam przedstawiasz.

jak dla mnie pierwsza strofa powinna iść się jebać, jest tu totalnie zbędna. nie podoba mi się i teges, zrób z nią coś ;P.

podoba mi się druga, z alfonsami.

n ie podoba mi się że twoja paranoja staje się 'wasza', ie wiem nawet o kim mówisz, ale zmień to, nikt inny tego nie przeżywa, spasuj z tym.

ogólnie mam mieszane uczucia. jeszcze to przemyśle.

bye


ps
dodam jeszcze że wiersz jest kobiecy, melancholijny i fajoski.

Opublikowano

i głemboki i mondry.

no wiesz, myślałam, że kto jak kto, ale ty będziesz wiedziała o co tu cho z tym 'my'. i bynajmniej nie o h, o ludzi, o kogokolwiek innego niż JA.

phi, i nie lubie takiego rozkazującego tonu :>

myśl i przemyśl, ja tym czasem chyba coś zjem.

/ach ach
złe źle ssie mi

Opublikowano

Rozumiem,ale to tym bardziej mi nie odpowiada:)
Jeżeli cytuję to w jakimś kontekście ,a nie dlatego żeby ładnie wyglądało i nadrabiało za moje braki.

A nie da sie nawiązać ,bo nie da się doścignąć,heh/

pozdrawiam również , czekam na następne utwory:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przygarnij mnie czule jednym ruchem ręki wśród poezji oplecionej wstążkami zatopionej w palecie czerwieni poprowadź dłoń łagodnie aksamitnym szlakiem rytm oddechu niecierpliwie przerywaj wargami szeptem rozniecaj ogień wilgocią przetkany chłodem szmeru pohamuj fale krwi rozgrzanej obsyp nas brokatowo zanim w noc odpłyniemy skąpani w potoku deszczu rubinowej jesieni        
    • @Jacek_Suchowicz Ślicznie  Rano spoglądam na Czerwone Wierchy.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Zegar urzeka melodyjką i odtworzoną dykteryjką, a dołączone jaskółki są bajką.  
    • myślę o tobie całym ciałem  o niej o nas dzień i noc   płynę za tobą całą sobą  bez przerwy na wytchnienie    świecę srebrem przegubów  otwartego pocałunku    z każdym oddechem uda nabierają drżenia  z każdym zbliżeniem usta czerwieni             
    • Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...