Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Błogie gorąco usta smakowały,
nozdrza połechtał wielu ziół aromat,
trofeum szczęścia, nastroju dynamit,
struga czerwona, gorąca i błoga.

Splątała język, spłynęła nagością,
pocałunkami spoczęła na ciele.
Zdążała myślą do kochania prostszą,
w drgającej świecy, duszy światła ciepłej.

Feeria wrażeń dotuliła ciała,
kroplami rosy zwilżyła pachnąco.
Namiętnościami nie potrafiąc kłamać,
kazała miłość porozsiewać pąkom.

Opublikowano

ale ten wiersz się sam z siebie niesie
że zapominam – wiosna to czy jesień?
z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. Leszku – w niektórych miejscach bark rytmu – ale czy każdy wiersz rymowany ma mieć rytm? Czy każdy wiatr wieje z tą samą prędkością? Czy ziemia obraca się zawsze i wszędzie?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Święte słowa Witku, jednak wdzięczny byłbym za wskazanie tych miejsc, gdyż czytając wiersz wiele razy nauczyłem się go czytać rytmicznie i nie dostrzegam już zacięć. Pozdrawiam Leszek. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • -Mistrzu, gdy jestem z żoną, myślę o znajomej. -Gdy jesteś z nieznajomej, myśl zatem o żonie.     
    • Milczysz a ja chciałabym wiedzieć dokąd suną chmury ile kropel spadło nim wyrosłeś   z poszarpanego ciała — cień kładzie się u stóp góry na podobieństwo i wiarę   jestem kamieniem   Milczę a ty chciałbyś wiedzieć dokąd będę wyrastać cieniem w kamieniu światło   spójrz w górę chmury płyną brzegiem mieszczą się w dłoniach    
    • @Toyer To taki pogodzony z życiem wiersz, który mówi - godzę się na wszystko, co daje życie. Nawet z samotnością, która bywa jak wierna towarzyszka. Widzę w nim też zgodę na cykl: miłość, rozstanie i powrót do niej. Samotność zawsze czeka cierpliwie, choć nigdy nie daje pełni, ale jest wierna, dlatego zostaje - wybacza niewierność, zawsze.  
    • Bardzo sympatyczny i klimatyczny wiersz. Skoro warto całować się z deszczem to powiedzenie: nabrać wody w usta ma od dziś nowe znaczenie;) Fajny. Pozdrawiam.
    • Jakoś kiepsko dziś się czuję, Plan na życie znowu knuję, Pomysłów najmniej tysiące, Lecą kolejne miesiące.   Płynie czas niby kajakiem, Niestabilnie i pokrakiem, Płynie niczym statek wielki, Aż dno zalęgnie na wieki.   Do rzeki wchodzę tej samej, Rzeki łez, przez mię wylanej, Strumieniu Hades nie straszny, Gdyż i mi Charon jest ważny.   Choć Panta Rhei wszyscy mówią, Moje nurty przerwy robią, Raz popłyną, a raz staną, Kiedy jesteś... Łzy nie padną...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...