Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

.
Gdy się wkrada rym do głowy
Permanentny wręcz gotowy
To zaczynam wierszowanie
Grafomańskie słów składanie
Pokreślone dwie karteczki
Częstochowskie końcóweczki
Sens bez sensu, treść bez treści
Infantylnej opowieści......
Aż tu nagle rzecz się dzieje
Poemacik się wręcz śmieje
Humoreska sarkastyczna
Przezabawna i komiczna
Rozbawione metafory
Ni to ludzie ni potwory
Atramentem nabazgrane
Stoją słowa wierszowane
Popędzana batem ręka
Niedomaga prawie pęka
Rym się gubi
Treść się chlubi
Pióro płonie
Papier tonie
Pod naporem
Zdań z humorem
Mych dowcipów nie z tej beczki
Rzekłbym koniec tej bajeczki
Lecz tu wątek nowy sunie
O miłości i rozumie
O dzieweczce i chłopaku
Spółkujących na hamaku
Jęki, krzyki, piski, słowa
Bardzo żywa to rozmowa
Przyprawiona pikantnością
Kamasutrą i miłością
Zakończona kulminacją
Wybuchową penetracją
Papieroskiem uwieńczona
Ta rozmowa już skończona
A ta nowa już spokojna
Delikatna i dostojna
O przyszłości i o byciu
O miłości i współżyciu
O przyjaźni i rodzinie
O ogrodzie i malinie
Hamak leci
Krzyczą dzieci
On jest na niej lub odwrotnie
Rym się gubi bezpowrotnie
Pustka w głowie
Wilgoć w rowie
Kończąc bajkę w pięknym tonie
Idę wy...... się na tronie
Tak nie skończy się ten wątek
Ja bym rzekł,że to początek
Temat prosty, prosta sprawa
I zaczyna cię zabawa
W ubieraniu treści w słowa
Tak powstaje nowa mowa
Nowe dzieło grafomana
Długie jak powieści Manna
Mądre jak stuletnia sowa
Którą zawsze boli głowa
Ile kartek jeszcze zmieści
Treść tej zacnej opowieści
Jeśli czasem coś tam gadasz
No i rymem dobrze władasz
To zapraszam do współpracy
Treść podana jest na tacy...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No właśnie, cholera, kolega tak sklecił ten poetycki żarcik, że nie ma się do czego przyczepić. Koń jaki jest, każdy widzi, ale jest tu parę naprawdę zręcznych smaczków:
"O dzieweczce i chłopaku
Spółkujących na hamaku
Jęki, krzyki, piski, słowa
Bardzo żywa to rozmowa
Przyprawiona pikantnością
Kamasutrą i miłością
Zakończona kulminacją
Wybuchową penetracją
Papieroskiem uwieńczona
Ta rozmowa już skończona
A ta nowa już spokojna
Delikatna i dostojna
O przyszłości i o byciu
O miłości i współżyciu
O przyjaźni i rodzinie
O ogrodzie i malinie
Hamak leci
Krzyczą dzieci
On jest na niej lub odwrotnie
Rym się gubi bezpowrotnie
Pustka w głowie
Wilgoć w rowie
Kończąc bajkę w pięknym tonie
Idę wy...... się na tronie"


Kurde, no piękne, częstochowa pełną gębą, ale treśc trzyma się kupy jak cholera (niezły motyw - seks w hamaku, a potem planowanie rodziny no i jakie zakończenie tego wątku). Do łez niemal rozbawił mnie motyw "wilgoci w rowie".

Żadna to wielka poezja, ale za to naprawdę ubawny wierszyk, gdzie forma trzyma się treści (autor nieźle się miga, co najwyżej można powiedzieć, że poszedł na łatwiznę, ale choć wyczerpał temat).

Ja tylko pozdrowię i powiem, że fajnie trochę dobrego humoru łyknąć - to świetna odskocznia od tego, co na forum najczęsciej się pojawia.
Opublikowano

STASIU dzięki za wizytę również pozdrawiam

ESPENO SWAY dzięki za koment, jak to nie dla dzieci, przecież kurka my wszyscy wciążjesteśmy dziećmi, choćbyśmy mieli po 500 lat


JASIU ZŁY jest mi miło, że wiersz się podobał i rozśmieszył, taki był zabieg by stworzyć coś co proste jak budowa dzidy (chodzi mi o formę) a przy okazji przemycić odrobinę przesłania (krótki fragment w treści)

jeszcze raz wszystkim dziękuję nisko się kłaniam i pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
    • ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)
    • głody ciebie tworzą omamy lśnienia podbite hormonami  puste przebiegi  złe noce alkoholicznej zorzy    poprzez łzy  widzę niewiele  dłońmi mogą sięgnąć jedynie  już wilgotniej małej  i rozlewać zimne orgazmy    noszę smutne ciało  przeniknięte tęsknotą  z pragnienia zatracam     siebie           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...