Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tam gdzie wzrok nie sięga
gdzie rozpościera skrzydła
nocy potęga
krzyku niemego wołania i blaski
zataczają koła
wirują trzaski
kałużami pustki płynie z serca krew
co mogło być bliskim
zbyt daleko jest
tam gdzie ptaki szepczą
o logice działań
wciąż uczucia depczą
ludzie - strach jak kamień
usta wiążę wzrok sznuruje
by nie robić nigdy
czego się żałuje....

zabierz mnie w krainę snów
zamglonych dni pełnych wolności
ten jeden raz obiecaj znów
nie będziesz znikać wśród Ciemności....

zostań....wśród mych tysięcy burz...
i nie mów nigdy..." idę już..."


make me want to...
hold me ...
i ll be....
sacrifice.

Opublikowano

ekhym, kolega mierzy sie niewiarygodnie wysoko ;]. radze zabrać manatki z poezji zaawansowanej, to co pan tworzy to imitacja wielkej poezji. patos, słowa typu 'mrok', 'skrzydła', 'ciemność'. nie pisz o upragnionej kobbiecie która odeszła i ukazuje sie tylko w snach. spuść z tonu, nie bierz tej poezji za rogi bo ona już cie dawno zgniotła kopytami, wstrzymaj sie i zacznij od początku. do poezji trzeba czasu, to nie jest tak że jeśli napiszesz jeden wg ciebie wzniosły wiersz to jesteś mistrzem ;], tutaj amatorszczyzna świeci jak latarka. wejdź na warsztat i przecztaj 'zanim dodasz wiersz przeczytaj'. narazie radze stąd szybko zwiać zanim ONI przyjdą tu i wyśmieją twoją twórczość.
pozdrawiam

Opublikowano

Proszę poczytać wątek na Forum dyskusyjnym o błędach początkujących - wiersz spełnia chyba 99% podanych tam uwag, czego nie należy.
To jest dział dla piszących trochę lepiej - proszę postarać się to zrozumieć, może wtedy jakaś praca, jakieś postępy ;)
pzdr. b
PS. Moderacjo, bądź łaskawa, ale znajdź temu utworowi lepsze miejsce ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...