*** (... leżysz mi w dłoniach...)

[Lynch Monroe]

leżysz mi w dłoniach
kawałku chleba ojczystego
z nasion wyrosłych
na ziemi czołgami zoranej

nie wiem czy można do ust brać tak to zboże
z ziemi tak krwią ubabranej
co jak gąbka chłonęła
wilgotne od soków życia
ciała

nie wiem czy można tak wziąć
tak po prostu wziąć
owoc ojczysty na mogile wyrosły
zjeść

jedząc chleb w milczeniu oddaję hołd
krwi co ciekła rzekami
ciałom co jak muchy padały
dzieciom które płakały zgłodniałe
i istnieniom w niewolę oddanym
za cenę mojej wolności

[Tomasz_Biela]

postanowiłem zabrać się po swojemu
wybacz ;)

leżysz mi w dłoniach
kawałku chleba ojczystego
z nasion wyrosłych
na ziemi czołgami zoranej

nie wiem czy można w usta
zboże z ziemi ubabranej krwią
co jak gąbka chłonęła
soki ciał

nie wiem czy można tak wziąć
bez konkretów spontanicznie
owoc ojczysty
na mogile wyrosły zjeść

*

jedząc chleb w milczeniu oddaję hołd
życiu w niewolę oddanemu
za cenę mojej wolności


pozdrawiam T

[Vera_Ikon]

Piękny temat. Trudny i nie tak często pojawiający się. Już za to +
Miejscami zrezygnowałabym z inwersji i powtórzeń "tak". Rozumiem, że jest to świadomy zabieg
czyniący tekst bardziej emocjonalym, aczkolwiek uważam, że owe powtórzenia są zbędne. "Ubabranej", "ciała padające jak muchy"... to nieco gryzie i nie do końca komponuje się z resztą utworu. Pozostawiłabym znaczenie, ale może zastąpisz je innymi słowami? Ostatnia część nieco przegadana.
Widzę obraz namalowany przez Ciebie, co oznacza, że wiersz do mnie trafił.
Ogólnie ode mnie +, z niewielkim - za stronę techniczną.
pozdr serdecznie
vera

[Vera_Ikon]

A pan Tomasz jak zwykle po swojemu... :)
Całkiem niezła ta pana wersja, choć jestem za "poprawianiem" w granicach słownictwa wyznaczonego przez autorów.
pozdr serdecznie
vera