Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

kieszonkowa epoka III

Jay Jay Kapuściński
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jay Jay Kapuściński

Jay Jay Kapuściński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano
pustoszeją maruderskie ławy, noc przenika
papilarne bezdroża; każde ziarnko piasku zna
swoje miejsce w rozsypanej układance

w blokowych kapliczkach eksplodują nowe trendy
opadają z nieba religijne odłamy. współcześni
prorocy dokonują rewolucyjnych przemian – msza
święta odbyta z udziałem chleba i denaturatu

wiatr w porywach zdziera stereotypy ze ścian
nalepione pentagramy – szatan złamał ciszę
przedwyborczą

Mam w kieszeniach pełno jabłek z cudzych
ogrodów. Mam w kieszeniach pełno jabłek.

w oddali falują uprawne pola - siewcy
sprowadzają wszystko z zagranicy. każda
sprawa jest do załatwienia można posiać rozum
a nawet szwedzkie stoły pomimo tego że jest
polska

nóż w plecach zadebiutował pod ścianą
Julia Valentine

Julia Valentine

Opublikowano
Opublikowano

chciałam na początku zacytować te fragmenty, które są naj, ale musiałabym cały wiersz - więc nie ma sensu;
jestem pod ogromnym wrażeniem; ten tekst jest do zapamietania - jak najdłużej; moim zdaniem wiersz jest na prawdę świetny;


pozdrawiam serdecznie

Michał_Zawadowski

Michał_Zawadowski

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



hmm, masz jakiś pomysł na skrócenie tego wierszydła?
napisałem tyle ile wydawało mi się słusznie :)

...
gdybym skrócił, zostałoby pewnie z osiem chudych wersów.
nie byłoby to jednak to, co chciałeś napisać.
stwierdzam tylko, że brakuje mi przemyślenia nad utworem, nad tym co potrzebne, a co zbędne.
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

" wiatr w porywach zdziera stereotypy ze ścian
nalepione pentagramy – szatan złamał ciszę
przedwyborczą "

super .
końcówka dala w kosc .
gratuluje.

i pozdrawiam...

  • 6 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Stukacz
      Matoha

      Przez Stukacz · Opublikowano

      Tańczyły, śpiewały, pijane obłędem, Oszalałe, w upiornych podskokach. Po chwili krótkiej do kotła, równym rzędem, Stały za sobą w ciemności zmrokach.   W kotłach smakołyki się zagotowały: Tłuste mięso z udźca baraniego, Na zakąskę zaś zioła przygotowały I drobinkę kwasu chlebowego.   – Ja, to tamtej mleko zabiorę – za karę, Bo mnie nazwała staruchą starą, Że niby ona wielką posiada wiarę, A ja jestem zgryźliwą poczwarą.   – A ja, to plagę szkodników na pszenicę Ześle sąsiadce, co do kościoła, Wczoraj ledwie – wyobraź sobie – w rocznicę, W biegu na msze poszła chylić czoła,   Wymodlić wybawienie przeklętej duszy, Bo deszcz sprowadziłam na jej pole. Tamtej zeszłorocznej, przeraźliwej suszy Pokonała zawistną niedolę,   A ona, że to niby czary, że szkodzę. Nie pomogę więcej – źli są ludzie. W smutku spuściła głowę. – Od nich pochodzę, Dbali, wychowali, w pocie, w trudzie.   Zamartwiła się nad swoimi słowami, A sumienie poruszyło strunę, Która w duszy – nakazami, zakazami – Drapie niewidzialną oczom łunę.   Wrzask. Na kłótniach i na sporach noc upływa, Zmęczone i rozdrażnione – senne, Na niczym już im nie zależy, nie zbywa. Blisko świt słońca, zorze promienne.   Wtem pojawia się demon, kozioł kudłaty, One w strachu: przewiniła która? Wchodzą z lękiem na latające łopaty – Złego aura: upiorna, ponura.   Matoha syczy, czerwone oczy wbija, Dokładnie ogląda, wzrokiem bada, Czy która nie zwodzi albo nie wywija, Kłamie, oszukuje. To szkarada –   Pomyślały. Pokorny wzrok w ziemię wbity. Na to on: sprawiedliwość – tak Zofio – Wiedźmy, czarodzieja, maga czy wróżbity Jest matką i waszą filozofią.   Straszyć czy szkodzić – nie. Wam pomagać dane. Ziół leczniczych poznałyście sekret, Przepisy na różne choroby podane Nosicie jak podpisany dekret.   Wymagam więc jako strażnik waszej pracy, By morale przestrzegane były, W przeciwnym razie na rozkaz was uraczy Sroga kara. Diabły będą wyły   Z klęski, z zatraty waszej, z waszej głupoty Wyły będą pod niebiosa same, Winne będziecie jeżeliście miernoty Pod odpowiedzialnością złamane.   Wiedźmy w strachu całe przed Matohem stały. Wygląd jego jak demona z piekła: Kozioł zawistny i to kozioł niemały, Oczy czerwone, gęba zaciekła,   Na głowie rogi, zębiska, czarna grzywa, Lecz co innego bardziej przeraża: Odgłos co się z głębi gardła wydobywa, I śmiech, który raczej nie zaraża.   Z piekła rodem, więc dlaczego zapytacie, Czuwa pilnie, by wiedźmy chroniły, A nie wiodły ku zgubie, żalu, utracie? Cóż? Prawo, prawem – tu prawo siły.
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nie zawsze to co obok cieszy

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @KOBIETA - @Berenika97 - @Rafael Marius - dziękuje uśmiechem -
    • MIROSŁAW C.
      woźnica

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @huzarc ...bez nachalności... To był klucz do napisania tych wersów.   Dziękuję, pozdrawiam. 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nadzieja go żywi

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - zawsze tak było - tylko dlaczego -                                                                               Pzdr.serdecznie. @Posem - dzięki - 
    • Whisper of loves rain
      Nieobecność, która mówi

      Przez Whisper of loves rain · Opublikowano

      @tie-break To właśnie w tej słabości mamy siłę, Której nie da nam żaden mur. Pozdrawiam @Berenika97 Mówią — czas uleczy, lecz kłamią jak nikt, czas to tylko mit. Pozdrawiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...