Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zadzwoniła do mnie Zofia. Jakieś dokumenty źle jej się otwierały w komputerze. Pojechałem.
Już od progu – fajnie, że jesteś, kawa, herbata? -. Zachciało mi się rozpuszczalnej na zimno. Kawy. Dostałem.
Gdy już powoli siorbałem wtedy zaczęła:

- Wiesz, coś niesamowitego spotkało mnie dzisiaj! Pojechałam do Alicji i spotkałam tam jej męża. Inżyniera. Nie znasz go. Mówiłam ci o nim. Nigdy bym nie pomyślała, że inżynier może tak wyrażać swoje uczucia. Znam tylko dwóch inżynierów wrażliwych i w tak specyficzny sposób odbierających świat. Mego ojca i ciebie. -
Poczułem się bardzo fajnie chociaż nie mam dyplomu inżyniera.
- Posłuchaj co od niego usłyszałam! Zaczął mi opowiadać o sobie. Powtórzę ci to. Mam nadzieję, że będzie wiernie.

„Wiesz, wszedłem do domu. Zdjąłem buty, założyłem kapcie.
Ale jej tam nie było...
Poszedłem do łazienki. Umyłem ręce. Poszedłem do kuchni coś zjeść.
Ale jej tam nie było...
Usmażyłem jajecznicę. Bo najłatwiej. Zjadłem z bułką i pomidorem. Zaparzyłem sobie herbatę. Wypiłem. Pozmywałem.
Ciągle jej tam nie było...
Poszedłem do pokoju. Rozłożyłem gazetę i zacząłem czytać. Ale nie mogłem.
Jej tam ciągle nie było...
Włączyłem telewizor. Ale nic nie widziałem. Wyłączyłem. Włączyłem radio. Ale nic nie słyszałem. Też wyłączyłem.
Jej tam nie było...
Posprzątałem, odkurzyłem, poukładałem książki na półkach. Poprawiłem zasłony.
Jej tam ciągle nie było...
Pomyślałem, że dobrze byłoby pojechać na działkę. Pojechałem. Wszedłem do domku.
Ale Jej tam nie było...
Otworzyłem okna. Przewietrzyłem. Posprzątałem. Wszystko sprawdziłem.
Ale jej tam nie było...
Podlałem Jej ulubione kwiaty. Skosiłem ten mały trawnik. Zgrabiłem.
Jej tam ciągle nie było...
Więc pozamykałem wszystko i wróciłem do Warszawy. Do pustego mieszkania.
Ale Jej tam ciągle i tak przeraźliwie nie było...”

I wiesz co, przez cały ten czas głaskał i masował jej nogę. Tę którą czasami lekko poruszała. To pewnie jakiś odruch. Bo jej mózg już nie pracuje. Lekarz mówił, że miała takie badania. Chyba na tomografie. Tylko tą nogą w ogóle od czasu do czasu poruszała. I robił to tak delikatnie. I patrzył w jej nieruchomą twarz. I wtedy ona bardzo lekko, to pewnie mimowolny ruch, poruszyła powieką. I wiesz co on zrobił! Objął ją mocno, przytulił i głaskał po twarzy. I tak czule mówił do niej o tym jak bardzo ją kocha i prosi aby spojrzała, raz jeszcze i jeszcze....-

Opublikowano

hm, no jestem zaskoczona,
nie ukrywam, że mile :)

choć już pierwsze zdanie.. może tak "Zadzwoniła do mnie Zofia"? wydaje mi się lepiej

Jej tam nie ciągle było... - tu rozumiem szyk przestawny "nie" jest zwykłym niedopatrzeniem :)

owo wymienianie w pewnym stopniu nuży, ale tylko to powtarzanie "tam nie ma", bo cała reszta pomiędzy, uważam, że całkiem niezła.

a zakończenie? och, piękne...

Opublikowano

Twoja propozycja zmiany pierwszego zdania brzmi lepiej. Zmieniłem. Za przestawienie przepraszam. Poprawiłem. Monotonne powtarzanie niemal tej samej frazy było zamierzone. Chciałem w ten sposób podkreślić bezradność zrozpaczonego człowieka. Takiego, który na pewno nie jest poetą. Zacząłem pisać w czerwcu tego roku. To moje drugie opowiadanie. Dziękuję za komentarz.

Opublikowano

Dziękuję wszystkim za opinie. Dzięki nim zaczynam wierzyć, że moje pisanie ma sens. Dodatkowo zobowiązują mnie aby następne opowiadania (a może i wiersze) nie były słabsze. Pewnie odważę się opublikować także pierwsze. Wcześniejsze teksty były zapisem różnych myśli.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...