Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zatrzymaj się w tym miejscu, popatrz.
Sklejaj swoją jesień z liści i wody,
trzęś całym latem. Drzewa już wiedzą.
Widziały cię wcześniej.

Kroimy miasto jak tort bez lukru,
wieże nad dachami to świeczki,
których nie zdmuchnął wiatr.

Popatrz, kocięta wyrosły już z piwnic.
Teraz dzielą się z nami chodnikiem.

Na jeziorze wyspy jak czkawki.

Opublikowano

Nie tylko z powodu pierwszego wersu mam - to rzednące, to gęstniejące - wrażenie epigramatu. W nastroju - klasyczne przełamane z takim ciemnymi smaczkami Edgara Lee Mastersa. Drugą strofę przetopiłbym jakoś, mniej relacji.

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


czyli cała reszta ok?
mnie się zdaje, że druga strofa lekko leży
nie wiem, może na boku...

i czemu bez "spójrz",
to taka ładna apostrofa (?)
hehehe

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


czyli cała reszta ok?
mnie się zdaje, że druga strofa lekko leży
nie wiem, może na boku...

i czemu bez "spójrz",
to taka ładna apostrofa (?)
hehehe

pozdrawiam


A g!
I se spójrz - cielęcymi oczyma ;P
(to pisałem ja: ponoć polonista?)
:D
(bez pzdr.)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na marnej jakości zdjęciach wszyscy wciąż jesteśmy żywi a drzewa są soczyście zielone, mimo czerni i bieli.   Przechadzam się pomiędzy zgiętymi starością masztami latarń, szczerzą swoją bezzębność, bezskutecznie próbując rozproszyć ciemności.   Dotykam ziemi, właściwie jest prochem, przesypuje się przez palce nie pozostawiając śladu na spragnionych wilgoci dłoniach.   Księżyc rozpada się na fragmenty, może poraz ostatni, koty zerkają z flegmatyczną dezaprobatą.   Mój chwiejny krok wytycza trasę do w pocie czoła wypracowanej samotności łóżka.   Na marnej jakości zdjęciach na śmierć zapomnieliśmy uwiecznić najwarzniejszych spojrzeń, słów i gestów.   Dlatego nawet koty milczą, nic nie zakłóca przeklętej ciszy, prawdopodobnie ostatecznej.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dokładnie tak jak w komentarzu - serdecznie dziękuje za przeczytanie -                                                                                        Pzdr.uśmiechem.
    • @Alicja_Wysocka Może i tak, a może życie to sen?
    • Płyń we mnie rzeko czarodziejskiego napoju Brangien   Kości moje wypełniają się woskiem i winem   Coś wiem Coś widzę Coś pamiętam   W głębi kwiatu orzecha wodnego wschodzi słońce    
    • Witaj, Janie. Z wiersza wynika, że jakaś Narcyzka Cię usidliła i wciągnęła w świat swoich iluzji. Teraz może być jednak tylko lepiej. Dług zawsze można spłacić, a świat wcale nie jest szorstki i bezlitosny. Dokonywanie wyborów, choć wymaga odwagi, jest świadectwem jednego z największych darów od losu - wolności. Jeżeli się jej boisz, to wcześniej czy później ktoś to wykorzysta i Cię zniewoli, wyczuwając, że tak jest dla Ciebie wygodniej. (Oczywiście mówię do peela, jakby co...) miłego :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...