Liściem w ryj

[Kraina Latarek]

lewy konar zgiąłem w pół
prawy założyłem na kolano
jedną gałęzią podparłem głowę
tak oto nie powstało krzesło

kukułczym lotem wpadły w moje gniazdo
gdy wykałaczki krążyły pomiędzy zębami
ktoś trybami nakręcił moje zawirowanie
tak oto nie zostałem zegarem

i nawet gdy sukcesywnie wspinałem się szczeblami
przyjaciel sęk na dupie i przyjaciółka drzazga pod powieką
bez skutku bez przyczyny upadłem drabiniasto liściem na ryj
tak oto nigdy nie sięgnąłem nieba

jak szafa płakałem płaszczem ociekając żywicą
jak szuflada jęczałem do głębi serca zasuwana pomiędzy żebrami
ale też jak stół twardo stałem prześwitując blatem do duszy warującej pod…




tak oto
z popielnika
pyłem ulatuję
– ja pień

[Skandynawska]

nie wiedziec czemu wiersz bardzo mi sie spodobal, choc sa momenty ktore bym wyciela, lub wprowadzila w nich jakies zmiany, ale szczerze to nie chce mi sie dzisiaj myslec, ba, ja w ogole chyba nie mysle dzisiaj, pozdrawiam
czyli podoba sie

[321 ATAK]

No nie da się nie przeczytać. No nie da się nie wrócić. No nie da się nie siąść z wrażenia na drewnianym krześle. Mi nie trzeba więcej. Jestem pod wrażeniem zresztą nie pierwszy to już raz.