Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

purpurowe chwile rozkoszy
wytrzeszczają zamglone oczy
ułożone w wyżłobionym korycie
pożyczonego odbicia
w lustrzanej tafli

mruczące krople deszczu
raniące się o parapet bólu
poparzone dźwiękiem
przezroczystej muzyki
grającej duszy

skostniałe źródła życia
parujące zapachem śmierci
rozpuszczają kawałek kamienia
tworząc anonimową łzę
beznadziejnego istnienia

szczypta pełzającej wyobraźni
strącana podmuchem
trupiej ciszy
wyrywa się ze szczeliny utkanej
pragnieniem oddechu

[sub]Tekst był edytowany przez BeZDoMnA_ŁzA dnia 12-10-2003 19:40.[/sub]
Opublikowano

śliczna jest ta łezka, wiesz?

bardzo podobają mi się Twe porównania...idealnie trafiają w moją estetykę....i wogóle ja świetnie czuję Twoje wiersze :)
nie wiem tylko czy nie powinno być "pożyczonego"...

Serdecznie pozdrawiam :)
Natalia

Opublikowano

Złośliwa tafla lustra.
Upiornie krzywa.
I zbędna.
Miast szyby w oknie.
To ona dźwięk zniekształca.
Śpiew ptaka w chichot Śmierci.
Nadzieja jest - w Kamieniu.
w tej Resztce śród oparów.
Podnieś i uderz.
Teraz.
Niech pryśnie lustro.
Na Światło wyjdź.
Oddychaj mną.
Tchnieniem utkanym Tobą..

Opublikowano

..hmm...
Sewerynie...powiem tak...
...poetka ze mnie zadna..niestety...jednak...mam taka romantyczna duszyczke...i..
..i jak mam ochote...to po prostu zapisuje to co w danej chwili ...w glowce mojej sie urodzi...
..a szablon...hmm..
..jakos nigdy nie pomyslalam nad tym....
...powiadasz ze wiesc sie niesie..
..ech...
..niech sie niesie...
...lubie jak "nosza"...:)...
...pozdrawiam serdecznie....
..
..szeptem cichutkim...
Opublikowano

Nie powinnaś używać w przyszłości lustrzanej tafli, grającej duszy, trupiej ciszy i pragnienia oddechu.
"mruczące krople deszczu
raniące się o parapet bólu
poparzone dźwiękiem
przezroczystej muzyki..."

Ten fragment chyba najlepszy. Może z wyjątkiem tego bólu, ale niekoniecznie.
Pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Witaj Anno, w formach też lubię, bardzo. Ale w tym wierszu, chciałam przekazać, że miałabym tyle do napisania, do zarzucenia, wyżalenia - że na kartce tego nie zmieszczę, aż wreszcie doszłam do pytania, po co? Dobrego dnia 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Waldemar_Talar_Talar - prawdziwy, bo lubię pisać, wolę pisać niż mówić, przy pisaniu jest więcej czasu na precyzję, pozdrawiam :) 
    • myśli czasem bolą więc omijam je podziwiam świat słuchem  wzrokiem   nie otwieram nimi kolejnych drzwi i bram bo diabeł wie co  za nimi jest   tu i teraz jestem  spełniony nie boje  się żyć bez myśli -  toć to istny raj
    • @1 Dzwonów harpie gromieją w ciszy przeciwprzestrzeni zcaleni od Wielkiego Niebuchu, w brzuchu wymatki, - Ty - na harfie neuronów zgrywiasz mnie rekursywnie, prastatki jak klisze kliszy w lustra wlane. #1 Odlane z naczyń formy Zaczyń wedle normy Zgranej z hordy światlnej @2 Nim hipersłowo się nieskończenie odmieni, splątana bognia, czerni się świetla w kolorowości, - Ty - w cieni ognia mnie wdrażasz w transpozycję czasoprzerażenii, praogromnia jak wymiary wymiarów w osobliwości utkane. #2 Obrane ze znaczeń summy Kładźcie w piach trumny Zaorane w dumny gmach # @3 Gdy koniunktur myślące sieci zrodzą dzieci przodków, wielka jest feeria podków przedwczechświata punktu, - Ty - z antymaterii kuszące w arcynagości ciało rozwielasz moją duchotę, w czerni białość, rozścielasz docelowną grotę. ! Ja - w Mobiusa drzwi - gdzie Ty się plotę.
    • A kiebi przydzie sia pomrzyć. Mus ucierpieć nie trza, ani frasować. Tlo cetelki brok znowój łukłodaj, jedan bez drugygo wywolaj. A pozamwczoraj dycjamber litanije spsiywał, potam jun znowój dojrzaniał. A za nim juli z augustam czerzaniał, októlber z nowambram o cienie sia wadził. Jenoż jenakszo uż puchnie pozietrze, cołkam nie dozierzam eszcze. Ziolne pólówry na niebzie tunele robzió te kapyluszowe dangi kam só. Oftyn łon z rum na rum te zietrze. A może to tlo rózi psiyrsze licecki ? A kiebi śniyrć poziesi bzioły pulecki, Jam niczegój nie żol. Mary do łoża połustozia w rzandzie, nowygo roku uż nie bandzie.                     A gdyby tak przyszło umierać, Smutku nie ma i nie ma cierpienia, tylko kartki wciąż układać trzeba coraz to nowsze wciąż wyrzucać. A jeszcze wczoraj grudzień litanie śpiewał. a potem czerwiec znowu dojrzewał. Za nim lipiec z sierpniem wciąż się czerwienił, październik z listopadem o chłód się pokłócił. Jakże inaczej już pachnie powietrze, nie mogę uwierzyć jeszcze. Wełniane swetry podniebne tunele gdzieś są kapeluszowe tęcze? Tam z miejsca na miejsce hej wietrze, a może to róż drobne, pierwsze listeczki?. A gdyby śmierć powiesiła białe półeczki. Niczego mi nie żal Sny tylko u łoża poustawia w rzędzie, nowego roku już nie będzie.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - pomyślę co z tym fantem zrobić - miło że czytasz - dziękuje -                                                                                                           Pzdr.zadowoleniem. @Annna2 - @Andrzej P. Zajączkowski - @Bcmil - dzięki - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...