Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kochanie
nic mi się nie stało
jedynie przestałem istnieć

sobą
nie byłem
ani przeciw ani za
ani gdy stałem obok

militarnie
palcami palnąłem
sobie w łeb

w zamyśle
srebrna kulka
rozpłynęła się w rtęć

po skrzydłach pozostały
nuklearne niewypały
i grzech i grzech i grzech

humanitarnie
dałem w mordę
zgorzkniałej nadziei

kochanie
może tak naprawdę
nigdy nie istniałem

Opublikowano

tak poruszyles kwestie ktora trudno nie poruszyc w poezji.
jak na pierwszy rzut oka to calkiem ciekawie, ale jak czytam drugi raz to draznia mnie niektore zdania i slowa ("militarnie/palnąłem sobie/palcem w łeb" ; "nuklearne niewypały" ; "humanitarnie/dałem w mordę/zgorzkniałej nadziei"). rozumiem, ze starasz sie wprowadzac innowacje, ale pasuje je jeszcze jakos oswoic z czytelnikiem, bo czasem wydaje mi sie, ze kompletnie nie pasuja do wiersza, sa tylko czczym dodatkiem.

pozdrawiam

Opublikowano

i ten zabłąkany przypadkowy (?) rym
ech, jedno tylko mi się podoba:
te śwpiewne i grzech i grzech i grzech
-> nad resztą można popracować i popracować i popracować

nic na siłę --> to najlepsze rada

pozdrawiam

Opublikowano

Wiersz pewnie jest dobry, bo raczej przypadł do gustu komentującym. Mi najbardziej podoba się pierwsza i ostatnia strofa (może banalne, proste, ale mi się podobają;). Wg mnie nad "środkiem" utworu można by popracować, nie wiem co Ci napisać, że to akurat by mi się podobało, bo jeśli bym wiedziała to sama bym napisała. :)

Pozdrawiam z nutą wakacyjnej radości :D/Kasia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...