Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie bój się szeptu liści
uderzanych wodą

załóż wianek z kropel
łagodnie głaszczących włosy

pozwól mu zawisnąć
na cienkich nitkach przeznaczenia

poddaj się mokrej pieszczocie
obejmującej ciało drżące

a potem przyjmij chrzest
oczyszczającej kąpieli

nie bój się tego co naprawde istnieje
i często nie w porę puka w twoje okno

Opublikowano

Ja kocham deszcz, więc Twój wiersz także kocham... Po prostu cudowne. Nieco nie pasowała mi woda na początku, lepsze byłyby w tym miejscu krople, no ale krople są zaraz dalej, a tam już chyba nie da się czymś innym zastąpić, więc niech będzie jak jest.

taka mała refleksja - chciałbym napisać taki wiersz jak ten, spokojny, do którego nie wejdzie wiele osób, zostanie pewnie niedużo komentarzy... mówię szczerze. to, co się wydarzyło przy moim ostatnim wierszu (tzn tym dzisiejszym) mnie trochę przeraża i męczy.

chciałbym napisać coś takiego ślicznego jak Twój utwór... piękno trzeba pielęgnować :)

pozdrawiam /Arek

Opublikowano

Arku, bo pisałeś ostrożne komentarze,
Vacker- miło mi że zaszczyciłeś mnie swym kometarzem , no cóż wartości literackiej szukamy u wziętych i uczonych w tej dziedzinie, ja niestety tylko lubie to robić dla dobra ducha, pozdrawiam ciepłym,spokojnym (wbrew naturze) deszczem słów.

Opublikowano

Koteczku, może coś sie da, przemyślę!i dziękuję, a może jakaś sugestia?-gorące pozd.
Vaker, portal portalem może i trzeba ale ...no cóż każdy orze jak może , jak potrafi szukając tego co jest w zasięgu myśli, pióra.w każdym razie ja próbuję - chciaż skutki deszczowe,pozdrawiam też gorąco!
Arku! miło mi słyszeć i odzwajemnić!pozdrawiam sercem

Opublikowano

tak, miał być spokojny, dzięki że rozumiesz, iż ukazywanie piękna na codzień -nawet w ulewnym deszczu -tez musi być!w pogoni za nowinkami gubimy po drodze coś co nas dotyczy, nie zwracamy uwagi na to co piękne w przyrodzie- dzięki

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota  Sylwestrze, Noblistkom więcej wolno, chyba :)
    • Idź   Do lasu zielonego  Wśród fauny i flory Szukaj własnego Walden   Posadź drzewo wiadomości Dobrego i złego I parę grządek warzyw   Nie trać wiary Niczym Hiob biblijny   Trwaj   Bądź skałą Aureliusza  Gdy wody zwątpienia  Zaczną się domagać  Twojej złamanej duszy   Napisz ręcznie listy Do swoich byłych miłości One nie pamietają już Ciebie   I nie chciej by Cię przyjęto  Do grona herosów   Dla Ciebie Podmuch wiatru Śpiew ptaków Uśmiech ukochanej   Weź głęboki oddech I nie żałuj Nie żałuj niczego   Pracuj  Za wikt i opierunek  Świat nie potrzebuje  Więcej bohaterów   Będziesz wiedział Że żyjesz prawdziwie   Idź
    • @Waldemar_Talar_Talar Wiersz pełen czułości i dobrych intencji. Chciałoby się, żeby rzeczywistość zawsze tak wyglądała — dwa serca, mądra decyzja, troska.  Ale wiem też, że życie pisze trudniejsze scenariusze. Zdarza się, że dzieci przychodzą na świat w pięknych słowach, ale potem zostają malutkie, z pustym zdjęciem ojca w dłoni, mamusia na odwyku … i to już nie jest poezja. Byłam na takim pogrzebie :(
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Jak najbardziej biologiczno psychologiczny. Zresztą te dwie dziedziny są nierozłączne.     Ano właśnie taka mieszanina tych dwóch i nigdy nie wiadomo co z tego wyrośnie, Czasem z brzydkiego kaczątka może wyrosnąć łabędź, choć najczęściej niestety bywa odwrotnie.  To orzeł przeznaczony do wysokich lotów staje się kurą nie realizując własnych potrzeb, a tylko te które sprzedał mu sprytny właściciel kurnika.     Psychologia ma wiele nurtów i różnie można kojarzyć.   Dziękuję za ciekawy komentarz i serduszko.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ech... czepiacze :)))))) Poprawiłem :)   Dziękuję  Pozdrawiam.  :) Król Popiel, tyran i niecnota, bezsilnie się po wieży miota. Osaczon przez zgłodniałe myszy, srodze pogryzion charczy, dyszy: ,,Kota! Królestwo dam za kota!”   Wiesław Szymborska   :)   Tutaj nasza noblistka nie zadbała nawet o skrócenie trzeciego i czwartego wersu, nie mówiąc już nawet o umieszczenie nazwy geograficznej w którymś z dwóch pierwszych. No cóż, można powiedzieć: to nie limeryk, ale można też powiedzieć: A może można i tak? Bo w końcu,  dlaczegoby nie?   Pozdrawiam jeszcze raz :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...