Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Siostro, leżę rozpalona i mokra.
Co mówisz? -znów czujesz zapach seksu? -a ja majaczę
...o miłości.
Boję się, że zwiędnie, a jej wrośnięte we mnie korzenie, rozkładając się wypełnią mnie zgnilizną i nigdy już nie poczuję zapachu wiosny; najgorsze, że to się stanie, gdy spowita tylko w zalotne zielenie bluszczu –obnażę swoją bezbronność, lecz jej nie zobaczy nikt; obdarta i z siebie wytrawiona, pokryję się perlistą rosą, a oni ocierając się o mnie znów poczują tylko twardy pancerz.
Zobacz, wyciągam rękę; mam zawsze otwarte dłonie.
Pytasz o ten znak? Tak, to drogowskaz; chciałam odejść, gdy ta, którą kochałam najbardziej uznała mnie za rywalkę.
Walka, odwieczna walka odcisnęła swe szczęki, jak matryca wycisnęła mnie...ze mnie samej i stałam się chłopcem, potem -mężczyzną. Byłam też marionetką, naśladując jej ruchy odgrywałam rolę mechaniczną; z każdym pociągnięciem coraz bardziej wikłałam się w jej sznurki, straciłam oddech i...zdechłam.
Dziękuję za tę śmierć.
Gdy nadeszła, leżałam zziębnięta, okryła mnie swym szarym cieniem, co wtedy czułam?
–ciepło
nareszcie
czuję się dobrze
teraz jestem gorąca; wrząca krew wylała się purpurową emalią spod paznokci, piersi nabrzmiały gładką krągłością; wiem, nie znosisz tego widoku, wszędzie dopatrujesz się tych --O-BRZY-LI-WYCH RZE-CZY, widzisz, wreszcie powiedziałyśmy coś razem,
ale to twoje określenie, ja -widzę miłość, dostrzegam ją nawet w mrocznym zaułku
nie jestem ślepa, tylko niedowidzę, za to mam...zmysły wyostrzone
tak, wiem, nie szanuję się, bo daję to, czym ty handlujesz
co? Przecież wymiana to forma hand...nie krzycz. Przepraszam. Jak mogę? Nie powinnam, wiem, nie powinnam była (...) wiem, że z moim przyjściem twoja uroda przygasła; zobacz, teraz już nikt mnie nie pokocha
Rozdrapuję stare blizny? -pragnę tylko uniknąć nowych! Wyglądam, jak po bijatyce?
Powinnam być facetem? -nie chcę -nie chciałabym trafić na taką kobietę, jak(...)
Walczysz o mnie? –Wiem.
Walka, odwieczna walka, kiedyś byłam pokornym wojownikiem, ale to nie wystarczy, przecież nigdy nie stanę się synem.
Siostro, jestem tak spragniona.
-Naprawdę! Wiesz, jakie to uczucie? Wiesz, jakie to uczucie.

Opublikowano

a w nas są dwie,
a w nas kobietach są awers i rewers ty to obnażasz miłośc jako towar i pragnienie miłości .....
modlitwa o spełnienie...lecz między biegunami jeszcze istnieje rownowaga na równiku.
pozdrawiam refleksyjnie

Opublikowano

Jacku
wciąż sama się poznaję, a przecież jestem tylko szablonową istotą, ktoś tylko miał tępe ostrze

Asher
no tak, gęste może być całkiem gładkie

Aksjo
staram się /najpierw/ złapać balans, potem postaram się utrzymać



dziękuję wszystkim//buziaki ciepłe

Opublikowano

Piotrze
już się niosę //kolejna pisanka na ukonczeniu//
ani myślę się wynosić //stąd -tylko do raju//

Jay Jay
ostatnio odczuwam paraliż niemocy
//pewien /nie/porządek wydaje się być nie do ruszenia//

WIELKIE DZIĘKI
POZDROWIONKA I UŚCISKI

Opublikowano

Kolejny dobry, mocny tekst i znowu wkurzajace (mnie) ozdobniki w postaci "/_"
Do czego Ci potrzebne? Odchodzisz wten sposób od prozy do jakiejś grafiki.
Poza tym od pewnego miejsca całkiem rezygnujesz ze zdań wstawiając oderwane refleksje. Może ten fragment lepiej byłoby napisać kursywą?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Napierała, jak syrena,
      śpiewem wabił ich w sen,
      tańczyli w wirze szczęścia,
      w bajkowym świecie, gdzie brakło trosk.

       

      Lecz kątem oka dostrzegli cienie,
      czarne kształty, które psuły ład.
      Zatrzymać chcieli ten taniec,
      lecz ręce Napierały trzymały ich mocno.

       

      Uśmiech zniknął, twarz się zmieniła,
      demon w jego oczach błysnął złośliwie.
      Jego ręce rosną, oplatają,
      ściskają jak pnącza, nie puszczają.

       

      Wirują wciąż, coraz szybciej,
      kręci się świat, a Napierała nie odpuszcza.
      Demoniczny rechot wypełnia przestrzeń,
      przerażeni, rozumieją, że są w pułapce.

      Nie ma ucieczki, nie ma ratunku,


      tańczą dalej, w ciemność wciągani.
      W tym tańcu nie ma już raju,
      tylko cisza i śmiech Napierały.

       

      @CaiusDraxler To wiersz o wpadnięciu w pułapkę propagandy Napierały i tego konsekwencjach. Zamieszczam szkielet wiersza, który wyjaśnia o co  chodzi.

       

      1.Wprowadzenie do świata Napierały

      Napierała jak syrena – uwodzi ludzi swoją propagandą i opowieściami.

      Zaproszenie do tańca w bajkowym świecie, pełnym radości.

      Wirująca, szczęśliwa atmosfera – błogostan, brak trosk.

       

      2.Pierwsze znaki niepokoju. Odkrywanie prawdy zamaskowanej opowieściami o cudownym świecie.

      Dziwne, czarne kształty dostrzegane kątem oka.

      Rzeczy, które nie pasują do idyllicznego świata.

      Próba przyjrzenia się, ale napotykają opór.

       

      3.Próba zatrzymania tańca

      Bohaterowie chcą przerwać taniec, uwolnić się z wpływów, ale Napierała nie puszcza.

      Ręce Napierali stają się coraz mocniejsze, nienaturalne, jak pnącza.

      Napierała zmienia się – uśmiech znika, pojawia się zimny grymas.

       

      4.Przemiana Napierały

      Napierała ujawnia swoją prawdziwą twarz ukrywaną pod maską propagandy,

      Staje się potworem z wieloma rękami, który ściska bohaterów.

      Jego uśmiech zmienia się w demoniczny rechot.

      Bohaterowie czują rosnącą panikę, nie mogą się uwolnić.

       

      5.Zrozumienie pułapki

      Bohaterowie zdają sobie sprawę, że są w pułapce, ale nie ma ucieczki.

      Cała ta sytuacja staje się koszmarem, z którego nie ma wyjścia.

      Napierała trzyma ich wciąż mocno, zmieniając taniec w mroczny, nieodwracalny proces.

      Edytowane przez CaiusDraxler (wyświetl historię edycji)
  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...