Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

No właśnie - sądzicię, że jest coś takiego? Pytanie kieruję głównie do kobiet, chociaż jak znam życie, to rozjaśni nam to Vacker.

Nie wiem czy to nie będzie nadużycie (wątek został już raz usunięty przez moderację), ale zamieszczam go jeszcze raz.
Wyjaśniam, że istnieje taka psychologiczna teoria, o ile się nie mylę sięgająca czasów Freuda, która bywa popierana i kwestionaowana, jestem zwyczajnie ciekaw opinii, gdzyż prowadziłęm dziś konwersację na ten temat i liczyłem na jakieś wyjaśnienia. Liczę na pana Vackera, bo on podobno studiuje psychologię, czy coś w podobie.
A żeby nie było,to zupełnie poważnie powiem, że oczekuję powagi od ludzi i jakiejś naukowej dyskusji.

  • Odpowiedzi 129
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

proponuje zeby pierwszy wypowiedział się moderator - dlaczego uznał ze wątek do usunięcia (tzn. ja też uważam, że to ma z poezją niewiele wspólnego, ale interesuje mnie dlaczego akurat ten usunął, skoro tyle innych zostawił - ot czysta ciekawość)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bo moderator chciał, aby Klaudiusz zapytał dlaczego moderator usunął akurat ten wątek. Jednocześnie zaznacza, że nie będzie tłumaczył swojej decyzji.
Albo nie. Załóżmy, że pechowo kliknął myszką i tak wyszło.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bo moderator chciał, aby Klaudiusz zapytał dlaczego moderator usunął akurat ten wątek. Jednocześnie zaznacza, że nie będzie tłumaczył swojej decyzji.
Albo nie. Załóżmy, że pechowo kliknął myszką i tak wyszło.
nie no ja się zgadzam, że do wywalenia, tylko że takich wątków tu całe stada, i chciałem wiedziec, dlaczego akurat na ten padło (osobiście to wywaliłabym wszystkie bezsensowne dyskusje, tyle tylko, że wtedy odeszłoby 90% użytkowników (a jak rok temu móiwłem że tak się skończy to dostałem bana za dizalanie na szkode serwisu ;)
a prawda jest taka, że teraz ten serwis to forum dyskusyjne (czyli miejsce do pogadania dla zabicia czasu) dla osób wierszolubnych (albo nie lubiących onetu), i z poezją to to ma niewiele wspólnego - tyle tylko że tak jużjest i nie widzę powodów żeby z tym walczyć...
pozdr
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



temat jest debilny, pytanie jest debilne
to nie jest teoria psychologiczna, ale jakiś zlepek uprzedzeń i pseudopsychoanalizy
jest taka lektura podstawowa jeśli chodzi o psychologię „Psychologia i życie” autorstwa Philipa Zimbardo, jest napisana przystępnym językiem, czyli nie trzeba kursu wstępnego, stamtąd można się dowiedzieć o historii, teoriach przeterminowanych i obowiązujących, a nade wszystko złapać orientację, na ile własna wiedza ma poparcie w nauce, a na ile w stereotypach
z tego, co pamiętam o Freudzie, to wysnuł on faktycznie niegdyś teorię o tym, że dziewczynki w pewnych stadiach rozwoju psychoseksualnego bardzo identyfikują się z ojcem ze względu właśnie na to, że posiada on penisa, natomiast dziewczynka owa nie posiada i czuje się wobec tego „wybrakowana”, upośledzona, czy coś w podobie, używając nomenklatury narzuconej
przypominam, że teorie Freuda miały to do siebie, że powstawały na studiach przypadków, poza tym sam badacz dość dowolnie podchodził do kwestii istotności i zasadności własnych wniosków, co ma niejakie odbicie w rozwoju psychoanalizy, czy też teorii psychodynamicznych, jak to się określa fachowo, mianowicie, w tej chwili z Freuda pozostało tyle, że nikt nie kwestionuje pozaświadomego podłoża niektórych zachowań i motywacji
oczywiście poza behawiorystami
oczywiście w psychologii nie ma tak, żeby coś było powszechnie niekwestionowane
pozdr
Opublikowano

Dobra. Proponuję pisać na temat.
No wiec tak: nie wiem jak to jest.
Generalnie, to za objawy syndromu zazdrości o penisa jakos symbolu męskości uznaje sie nadambicję u kobiet, chęć pokazania, że są lepsze od facetów, albo potrafią być rónie "męskie".
Znam jednak kobiety, które są ambitne (nawet za bardzo), ale w stosunku do innych kobiet, zarazem szczycą się swoją kobiecością. Moja była kobieta powiedziała mi natomiast, że syndrom to męski wymysł, który ma na calu wyszydzenie kobiet, które mają jakieś aspiracje. No więc kobiety, jak to z wami jest?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



temat jest debilny, pytanie jest debilne
to nie jest teoria psychologiczna, ale jakiś zlepek uprzedzeń i pseudopsychoanalizy
jest taka lektura podstawowa jeśli chodzi o psychologię „Psychologia i życie” autorstwa Philipa Zimbardo, jest napisana przystępnym językiem, czyli nie trzeba kursu wstępnego, stamtąd można się dowiedzieć o historii, teoriach przeterminowanych i obowiązujących, a nade wszystko złapać orientację, na ile własna wiedza ma poparcie w nauce, a na ile w stereotypach
z tego, co pamiętam o Freudzie, to wysnuł on faktycznie niegdyś teorię o tym, że dziewczynki w pewnych stadiach rozwoju psychoseksualnego bardzo identyfikują się z ojcem ze względu właśnie na to, że posiada on penisa, natomiast dziewczynka owa nie posiada i czuje się wobec tego „wybrakowana”, upośledzona, czy coś w podobie, używając nomenklatury narzuconej
przypominam, że teorie Freuda miały to do siebie, że powstawały na studiach przypadków, poza tym sam badacz dość dowolnie podchodził do kwestii istotności i zasadności własnych wniosków, co ma niejakie odbicie w rozwoju psychoanalizy, czy też teorii psychodynamicznych, jak to się określa fachowo, mianowicie, w tej chwili z Freuda pozostało tyle, że nikt nie kwestionuje pozaświadomego podłoża niektórych zachowań i motywacji
oczywiście poza behawiorystami
oczywiście w psychologii nie ma tak, żeby coś było powszechnie niekwestionowane
pozdr

Zgodzę się, z tym co pieszesz, temat nie jest chyba aż tak debilny - po prostu chcę poznać jakieś teorie, dowody, argumenty. Czytałem Zimbardo (choć pobieżnie), wiem o tym, że Freud popełnił ten błąd, że wszytskie swoje teorie wysnuł na podstawie przypadków ludzi chorych.
Jeżeli chodzi o Freuda, to jest on niestety popularny na filologii wśród wykładowców ze względu na tkzw podejście freudyjskie do krytyki literackiej, które zakłada analize utworów pod kątem doszukiwania się u bohaterów różnych problemów osobowościowych. Tak więc Hamlet miał kompleks Edypa, a Makbet był impotentem :P o syndrom zazdrości o penisa oskarża się Antygonę - ja się w tym nie łapię, bo na psychologii u nas poruszano głównie koncepcję JA i wpływui na nią różnych czynników.
Syndrom zazdrości jest podobno bardzo kontrowersyjny, zwłaszcza w kontekście feminizmu.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



obawiam się, że Twoja mama ma rację, Jasiu.
ambicja i męskość idące w parze to chyba neandertalski wymysł jaskinowca, który zazdrości kobietom, że ogą osiągnąć o wiele wiecej niż on sam

a kobiecośc jest cudowna
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



obawiam się, że Twoja mama ma rację, Jasiu.
ambicja i męskość idące w parze to chyba neandertalski wymysł jaskinowca, który zazdrości kobietom, że ogą osiągnąć o wiele wiecej niż on sam

a kobiecośc jest cudowna

Zwłaszcza ta namacalna.
W czym ma rację moja mama? Nie rozmawialem z nią o tym. Mało mnie obchodzi, czy koniety są zazdrosne czy nie, z mojej strony to czysto teoretyczna dyskusja.
Opublikowano

sorry samo zło że ci siew komepetencje wżynam, ale uwielbiam vackera!! :)
temat jest debilny ale się wypowie, jasiu gada głupty ale w sumie to ma racje, a tak w ogóle to nie widomo co jest racją... super :))

ps. "że teorie Freuda miały to do siebie, że powstawały na studiach przypadków" - to są w ogóle jakieś inne metody?? chociaż w sumie racja, najleiej wysnuć teorię na temat ludzikiej psychiki bez udziału człowieka - który tylko wprowadza niestabiloność i nieprzewidywalność :D
a tak w ogóle to freud podobno te swoje teorie oparł na studiach przypadku własnego

a wracając do pań - czy kobieta bokser to przypadkiem nie aż za dobry przykład komplesów w tej kategorii (nie mówiąc o agacie wróbel)
inna rzecz, że mam mase znajomych kolesi, którzy wydaje się są powowdowani dokładnie tymi samymi kompleksami ładując sobie "mietki" i inny koks... czyli wygąda na to ze ten syndrom to nie tylko u pań występuje

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nieprawda, jak dla mnie

dlaczego zakładamy w tej sytuacji, że boks jest męski?
sport jak każdy inny


że ten syndrom to wymysł zazdrosnych meżczyzn
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


posiedź jeszcze chwile nad tym (albo zrobimy test: ile kobiet a ile facetó rozumie/nierozumie co powyższe zdanie znaczy?? - problem zdolności analitycznych kobiet rozwiąze się sam :D
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


1) Freud nie stosował metod naukowych i nie trzymał się podstawowych zasad wnioskowania — przyklad Małego Hansa, słynny zresztą, chłopiec (5letni bodajże) przewrócił konia na biegunach, co Freud zinterpretował jako akt symboliczny, czyli obalenie ojca—rywala
2) powtarzam, że błąd tkwił przede wszystkim w wyciąganiu wniosku nie na podstawie badań grup, ale na podstawie studiów przypadków, które przyczyniają się oczywiście do poszerzenia wiedzy, ale do tworzenia hipotez ogólnych nie nadają się kompletnie

Freud zrobił karierę jako zjawisko, symbol wspomnianego przeze mnie nurtu psychodynamicznego, u którego podstaw leży przekonanie o ułomności człowieka, oraz paradygmat ścierania się popędów i instynktów — założę się, że wśród tych wykładowców pojawiają się dane pochodzące od różnych przedstawicieli psychoanalizy, tzw radosne podejście, czyli luźne podejście do faktów, które zdarza się filologom
kontrowersyjne to jest wtedy, jeśli patrzy się na relacje damsko-męskie przez pryzmat rywalizacji, moim zdaniem jest to reakcja niektórych panów na to, że panie zaczęły mieć większe ambicje niż tylko gary i dzieciory, a z drugiej strony przez ześwirowane baby, które często są bardziej męskie od statystycznego mężczyzny (to o feministkach)
ja nie rozumiem, co miałaby ta ew zazdrość powodować — pęd do kariery? bunt wobec tradycyjnego podziału ról społecznych? ja myślę, że zazdrość była i jest, ale wiąże się z tym, że facetowi wolno było dużo więcej w wielu sferach życia i nadal tak jest — np przekonanie o tym, że facet, który się puszcza, jest kurwiarzem, a dziewczyna, która się puszcza, jest kurwą
Opublikowano

Błąd Freuda polegał na tym, że przypisywał pewne zachowania wszystkim ludziom, a studiował tylko przypadki, które miały problem. Niech mnie ktoś poprawi jeżeli się mylę, ale wspólczesna psychologia zakłada raczej, że zeby badać psychikę człowieka i więdzę tą stosować w praktyce, nie należy się ograniczać tylko do ludzi chorych, bo oni nie stanowią ogółu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Dekaos Dondi Natomiast ja lubię czytać Twoje absurdalne teksty czy są z morałem czy też bez. Pozdrawiam :)))
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Dekaos Dondi Mówi się, że chwytaj tonącego za włosy, no dobra, ale co w przypadku, gdy tonący jest łysy. ;)
    • Smutek rozdziera serce me, bo dwa nasze serca zrobiły krok w stronę piekła. Oddaliły się od siebie, raniąc tam, gdzie nie trzeba. Życie, choć piękne, przynosi mi katusze każdej nocy, dopóki Ty — władczyni mej duszy, wspólniczko mych myśli — nie zetrzesz cienia, który padł między nami.   Serce me krwawi, upada i pęka na kawałki. Nie umiem żyć bez Ciebie, a Ciebie mi najbardziej potrzeba. Każdy krok wstecz rozdziera mnie od środka. Zbierz więc te kawałki z ziemi, zlep je krwią i miłością, tchnij w nie życie — bo bez Ciebie nie potrafię dalej iść.   Serce me, czarne i z kamienia stworzone, ciągnie swój ciężar jak Syzyf głaz przez wieczność. Zanim się obejrzę, krzywdzę sam siebie, a przecież to nie siebie ranię — lecz Ciebie.   I z każdą Twoją łzą, z każdą smętną myślą, z każdym moim zaniedbaniem staję przed sobą i swym głazem — i modlę się, byś jeszcze raz zechciała ulżyć memu sercu.   Ziarno swego serca zasadziłaś w mym ogrodzie, przegnałaś wszelkie dusze i powodzie, uchroniłaś je przed śmiercią i mnie — mą duszę jagnięcią.   Drzewo Edenu z twego serca rośnie, lecz to ja zrywam z niego owoc. Nie odpowiem Ci na to jednogłośnie, bo żadnego słowa nie wystarczy moc.   Ilekroć staje przed Tobą, nogi drżą, dusza staje obok — wali w me serce. I szepcze, proste słowa: „Bóg tej tajemnicy dochowa.”   Więc chodźże, proszę, do mnie na kolana, szepnij parę słów z Twego serca, podaj jedną maść na te odległości i oddaj mi serce pełne mej miłości.
    • Tekst można też czytać od końca, w sensie – całości zdań.        Ciężka aureola, jeszcze kilka sekund, pobujała lśnienie na falach, przyduszając go jeszcze bardziej, by sprawniej mógł utonąć. Tonący pogulgotał jeszcze deczko, pomachał rękami, pokazał środkowy palec swojej tożsamości i zaczął spływać w kierunku dna. Niestety. Pomimo wzmożonych chęci, nie dostał drugiej szansy odbicia.    Niby gdzie miał ów ratownik z dobrego serca, pobrudzić dłonie. Przecież woda przezroczysta jak kryształ, nie skłaniała ku temu. Tonący odpychał wybawiciela, ze słabnącym z każdym zachłyśnięciem, obrzydzeniem, gdyż podobno ów, był barwnie nieczysty. Chociaż zgodnie z informacją zawartą w plotce, chciał go uratować, bo w porę zauważył i popłynął z wyciągniętymi ku pomocy, rękami. Zatem nic dziwnego, iż utonięcie Świętoprawego w pobliskim jeziorze, wywołało zdziwiony szok oraz niedowierzanie.     Gdzieniegdzie ozdobiony podeptaną pychą, w której jęczały pogniecione, jedynie słuszne prawdy, był wisienką na dodającym otuchy torcie, gdzie każdy skonsumowany kawałek, stanowił nieskazitelny przykład do naśladowania. W jej lśniącym prześwitywaniu, połyskiwała szubienica z powieszoną pogardą. Wystawały z niej wyciśnięte przez pętlę – tudzież rozszarpane szponami miłości do bliźniego – strzępki sinego języczka.     Niektórzy nawet widzieli nad bezbarwną czapką, jaśniejącą aureolę. Szczególnie ściany inaczej odrapane oraz olane ciepłym moczem, przytulały wielokrotnością balsamicznych odbić. Co prawda, gdy wracał to miał problem, lecz echa kroków jego – pomimo przeciwności losu – koiły zbłąkane dusze. Stąpał ciężko, zawsze prawą stroną ulicy. Faktycznie. Mówiono o nim, że to chodzący wór cnót wszelakich
    • @Wiesław J.K.–Dzięki:)–Tu także chodzi o to, kim był ten,  co tłumaczył zasady i co mógł przegapić, ów przybysz z pola, skoro na końcu, Księżyc oświetlał mu – niecałą drogę?:)–Pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...