-
Ostatnio w Warsztacie
-
Wiesław J.K. 2 601
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@MIROSŁAW C. Inaczej mówiąc jest tylko teraźniejszość... pozdrawiam :-)))
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 43 odpowiedzi
- 894 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 761 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 509 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 459 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 540 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Annna2 · Opublikowano
@Wiesław J.K. dzięki za wklejenie- to wkleję dalszą część- którą pominąłeś. (zresztą wyrywając tylko słowa z wiersza całego) "Historycznie Polacy tworzyli monarchię stanową, która ewoluowała w Rzeczpospolitą Obojga Narodów – republikę szlachecką, a po jej upadku, w 1918 roku, Polska znów stała się republiką". Drohobycz leżał w granicach II Rzeczypospolitej do konferencji jałtańskiej. I nieśmiertelny Bruno Schultz, ( bo jego dzieła wciąż żyją), który urodził się w Drohobyczu i tam zmarł. -
Przez Wiesław J.K. · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@Annna2 "Nie, II Rzeczpospolita nie była monarchią, lecz była republiką z władzą parlamentarną i republikańską, a nie dziedzicznym monarchą jako głową państwa. Władza w II RP była sprawowana przez osoby wybrane przez obywateli lub ich przedstawicieli, a nie przez monarchę z dziedzicznym lub elekcyjnym prawem do tronu. " - Google.com Pozdrawiam serdecznie :-))) -
Przez Wiesław J.K. · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@SuzanaD Witam Cię serdecznie na portalu poezja.org, po przeczytaniu wiersza przychodzi na myśl wojna, zapewne nawiązujesz do wojny rosyjsko - ukraińskiej, lecz moje pierwsze skojarzenie było o Powstaniu Warszawskim 1944. Pozdrawiam serdecznie! -
Przez Wiesław J.K. · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@Ewelina Po prawdzie tak raczej jest i to nazywam paradoksem ludzkości, a mam na myśli to, pomimo, że jest nas ludzi na tym świecie parę miliardów, nie wiem nie liczyłem, to tak naprawdę w głębi serca i umysłu jesteśmy jako jednostki zawsze samotni. Pozdrawiam serdecznie! -
Przez SuzanaD · Opublikowano
Na fasadzie blady liść paproci, wątły i wykruszony, co wciąż jeszcze przywołuje, jak echo, zapach piekarni, stukot kopyt, śmiech dzieci gdzieś za straganem Teraz obok tylko cegła obdarta z imienia, dziury po kulach tworzą alfabet nie do przeczytania, a okna zieją czernią węglową wypalonych pokoi Jeszcze można dostrzec w zakamarkach ślad pędzla - złotą linię, która drży, jakby wstydziła się ruin, jakby broniła resztek dawnej niewinności I tylko wspomnienie łączy ornament i gruz, jakby oba należały do tej samej historii
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się