Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

spod pokryw zrośniętych mchem
zakłada
piszczel na udo
kobieco – dotykająca
grozi pokryciem śmiałości

kroki w liczbie mnogiej
wydmuchuje wiatr
- kiedy już kalkują się w piachu

pro – pozycje ułożenia
kamieni na kamieniach nie kryją
swoich masywnych zamiarów

mierzą się z wiekiem
coraz dłużej

Opublikowano

ciekawe tylko waham się co do niktórych inwersji...może...

spod zrośniętych mchem
pokryw
na udo zakłada piszczel

kobieco – dotykająca
grozi pokryciem śmiałości

wiatr wydmuchuje
kroki w liczbie mnogiej
- kiedy już kalkują się w piachu

pro – pozycje ułożenia
kamieni na kamieniach
nie kryją
swoich masywnych zamiarów

mierzą się z wiekiem
coraz dłużej

Opublikowano

brakuje mi w tym jakiegoś klimatu, czegoś co by wypływało spomiędzy wersów i łączyło calosc....

zdecydowanie najbardziej podobają mi się dwie ostatnie strofy, są bardziej uporzadkowane, może trochę prostsze w swoim slownictwie , dlatego odbior także jest niezakłócony....

mogłabyś jeszcze coś z tym początkiem zrobić moim skromnym zdaniem....to się popastwiłam tylko w innym miejscu, bo tu jakoś zielono i w ogole z przyzwyczajenia:)

buziam/a

Opublikowano

Zawsze czytam Twoje nowe wiersze ale nigdy nie wiem jaki koment napisać. Często brak mi odpowiednich słów.
Twoja twórczośc nie jest banalna, masz swój specyficzny styl, który osobiście uważam za dosyć ciężki.
Mimo to ten utwór trafia do mnie i podoba mi się. Zwłaszcza mech :)

Pozdrawiam ciepłą myślą

Opublikowano

jak zwykle wyszukane słowa (co nie znaczy ze wiersz przez to moze być lepszy)

te fragment zdecydowanie na nie :

piszczel na udo - (co to za ma być ! :-) )


reszta nie w moim stylu choć nie jest zła

pozdrawiam

Filip

Opublikowano

bardzo wszystkim dziękuję za komentarze
co do przemyślenia - przemyślę
co do komplementów - przemyślę ;))))


ogólnie: Przemyśl to ładne miasto jest ;))


serdeczności wszystkim

ps. patrycha: jestem wzruszona, że zawsze czytasz i dopiero teraz się ujawniasz :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...