Wygnaniec

[infelia]

Stary rok, przygarbiony, posiwiały i bez
Jednego zęba, gdyż życie dało mu w kość,
Pakuje swoje manatki i układa w kartony
Kalendarium zebrane w czasie kadencji.

 

Usiadł ostatni raz w fotelu i wspomina
Miniony czas porażek i wielkiego smutku.
Przywitano mnie hucznie fajerwerkami,
Strzelały szampany i konfetti na balach.

 

Niech żyje nowy rok – niosło się hucznie
Od wsi po metropolie, witano mnie brawami,
Jak króla, a może i cesarza, wznoszono toasty,
Klepano się po plecach jak po wygranej w totka.

 

Z tego uwielbienia unosiłem się niczym ptak,
Na skrzydłach niesiony radością ludzi
I marzeniami o lepszym, szczęśliwym życiu.
Cóż, z początkiem stycznia, gdy opadła euforia,

 

I krzyki poniosły się po krainie, a tamtamy
Zadudniły, że podwyżki, podatki i brak chleba.
Zamknąłem oczy ze wstydu i zatkałem uszy,
A w kalendarzu przerzuciłem kartki na kwiecień.

 

Niech wiosna nastanie uśmiechnięta, radosna,
I da promyk nadziei, a zapach kwiatów
Niechaj się niesie i mile drażni nosy złośników.
Niestety, zaczęły się jęki na upały i powodzie,

 

A rolnik rzucił beretem w glebę, klnąc
I złorzecząc na nieurodzajny, zły rok.
Chwalono babie lato i barwną jesień oraz
Zbiory grzybów, lecz o mnie cicho sza.

 

W smutku minął listopad, nadeszły srogie mrozy,
Oczywiście też z mojej winy, a w grudniu podają
Deszczową prognozę pogody na Sylwestra
I psioczą pod nosem: „Na ciebie, starcze, już czas”

 

Edytowane 15 godzin temu przez infelia (wyświetl historię edycji)

[violetta]

@infeliafajny wierszyk, oby ciebie nie porwał ten stary rok:)

[infelia]

@violetta he, he,he, nie zamierzam odwalić kity... tak zrozumiałem ten wpis...

@violetta violetta zmieniła profilowy obrazek?

[violetta]

@infelia sporządniałam :)

[Mitylene]

@infelia niebanalna personifikacja roku. Posiwiały to i może lepiej i na emeryturę  niech się wybierze:) Wiersz, który zarówno rozbawił jak i pozostawił ślad w postaci pytań natury egzystencjalnej...Podoba mi się!

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - każdy rok  ma coś za uszami - nie ma idealnego  - 

                                                                                                       Pzdr.serdecznie.

[infelia]

@Mitylene Dziękuje za lekturę. A na pytania natury egzystencjalnej warto zawsze szukać odpowiedzi... choćby z uchem przytkniętym do morskiej muszli...

@Waldemar_Talar_Talar I każdy odchodzi z podkulonym ogonem.

[Berenika97]

@infelia To piękny, gorzko-mądry wiersz! To właściwie tekst o naszej naturze, bo my sami jesteśmy jak ten stary rok. Zaczynamy pełni nadziei, obarczając nowy początek wszystkimi marzeniami, jakby sama zmiana daty mogła wszystko naprawić. A potem, gdy życie okazuje się .. życiem - z jego podatkami, upałami, deszczami – szukamy winnego. Najłatwiej obarczyć winą czas, rok, okoliczności... cokolwiek poza sobą. :)

[infelia]

@Berenika97 Dziękuję za wnikliwą opinię. 

[tie-break]

Dla mnie to metafora ludzkiego życia. Z chwilą przyjścia na świat czlowiek jest nowy, czysty jak niezapisany kalendarz. A potem jest różnie, ale nigdy nie idealnie. W kalendarzu pojawiają się zapiski, plany, skreślenia, wyrwane kartki... Każde życie składa się z rozmaitych warstw. A starość to moment rachunku sumienia, ale przecież trzeba go robić rzetelnie. Bez pomijania zarówno porażek, jak i sukcesów.

[infelia]

@tie-break Trafna uwaga.