Inferno 1 3/4

[Leszek_Dentman]

Nie musiałem szukać zbyt długo. Po przejściu kilkudziesięciu zaledwie metrów, Ujrzałem neon: SZ_ATY. Wszedłem do wnętrza i miałem ochotę uciec z niego jak najszybciej z powodu zaduchu, ale sprzedawca zagrodził mi drogę do wyjścia, rozejrzałem się więc się wokół. Na wbitych w ściany gwoździach, na porozwieszanych we wszystkich kierunkach sznurach, lub po prostu, na podłodze wisiały, lub leżały niezliczone sztuki wszelkiej maści, fasonu i rozmiaru garderoby. Widząc te ciuchy zapytałem diabła – sprzedawcę.
– Jaja sobie z klientów robicie? Neon nad wejściem obiecuje szaty, a co oferujecie?
Sprzedawca ujął w rękę kij od szczotki, wychylił się na zewnątrz i postukał nim w reklamę. Neon przygasł na moment. Gdy rozbłysnął na nowo, można było odczytać słowo „SZMATY”.
– Przepraszam – rzekł sprzedawca – on często robi takie kawały, ale stali bywalcy mają to gdzieś, a pan, widzę – nowy w tej okolicy. Czym mogę służyć?
– Muszę kupić coś do ubrania. Najchętniej jakiś garnitur, kilka koszul, no i dżinsy.
Sprzedawca wyłożył na ladę całe naręcza rzeczy. Koszule, na oko były dobre, wziąłem więc do przymierzalni tylko jakieś dżinsy i dwa garnitury. Zasunąłem za sobą zasłonkę i zacząłem wkładać spodnie. Jakoś tak dziwnie mi się je zakładało, a kiedy już je ubrałem do końca stwierdziłem, iż z przodu jakoś dziwnie odstają, w tyle zaś są jakby zbyt wąskie. Przywołałem sprzedawcę.
– O co chodzi? – zapytał, lecz spojrzawszy na mnie, nie czekając na odpowiedź roześmiał się na całe gardło.
– Co cię, do diabła, tak śmieszy!?
– Szanowny pan założył tyłem do przodu.
– Jak to? Przecież rozporek jest z przodu.
– Ha, ha, ha. Rozporek z przodu – a którędy moglibyśmy wówczas wystawiać ogon?
– No, niby tak, ale ja nie mam ogona, a rozporek służy do czegoś innego.
– Do czegóż to ma służyć rozporek?
– Jak to, do czego? Do sikania.
– A, po co? Nie można sikać po nogach? Wszyscy tak robimy i jest dobrze. Chcąc, nie chcąc założyłem spodnie na sposób diabelski. Okazało się, że leżą znakomicie. No cóż, sikał będę na sposób damski i po sprawie. Garnitur też leżał całkiem nieźle, a sprzedawca, dodał mi dwa gratisy w postaci t-shirtów z nadrukami. Na jednej: J. D. GERENATKA MUSI ODEJŚĆ, a na drugiej: NIECH ŻYJE J. D.GERENATKA. Cena jaką mi podał wydała mi się dość przystępną, ale i tak udało mi się wytargować trzydzieści hellarów. Ze sklepu wyszedłem w dżinsach i podkoszulku, a garnitur i piżamę włożyłem do reklamówki. Zapytałem jeszcze, gdzie mógłbym kupić buty. Sprzedawca spojrzał na mnie jakoś dziwnie i powiedział:
– Pójdzie pan w prawo, na drugiej przecznicy skręci w lewo, na ulicę Pacanowską i w trzeciej kamienicy po prawej stronie przejdzie pan przez sklepioną bramę na podwórze. Tam znajdzie pan to, czego potrzebuje.
Podziękowałem i opuściłem sklep. Jak zdążyłem się zorientować, tutaj nawet w ciągu dnia panuje półmrok, a teraz zapadła całkowita ciemność, rozjaśniana przez nieliczne latarnie i płonące na ulicy koksiaki i metalowe beczki po olejach. Poszedłem zgodnie ze wskazówkami sprzedawcy i znalazłem się na podworcu. Na jednej ze ścian widniał wielki szyld:
„BLACKSMITH & HARDWARESTORE – McUSHINSKY”.
Natychmiast dopadły mnie dwa obnażone do pasa diabły i zaprowadziły do pomieszczenia, które okazało się być kuźnią. Zanim zdążyłem zaprotestować, zostałem podkuty. Po uiszczeniu zapłaty udałem się do hotelu.
Z daleka dojrzałem neon:
„ HOTEL POD UPADŁYM ANIOŁEM”.
Widoczne z bliska liszaje na tynku i powybijane szyby w oknach świadczyły niezbicie, że sam hotel też jest „upadły”. Cóż jednak miałem czynić? Szukać Ritza? Wszedłem do holu. Za kontuarem recepcji stał stary, chudy diabeł z chytrymi oczkami. Na przyczepionym do kamizelki identyfikatorze przeczytałem: Starszy Recepcjonista J.U. d’Ash. Szlachcic – pomyślałem, a wygląda jak ostatni oprych.
– Dobry wieczór. Chciałem wynająć pokój.
– Na długo?
– Na razie na jedną noc.
– Z klimatyzacją, czy bez?
– Z klimatyzacją.
– Trzydzieści. Z góry.
Wyciągnąłem z kieszeni banknot stuhellarowy.
– Mowy nie ma. Przyjmuję tylko w brzęczącej monecie.
Wysupłałem z kieszeni garść monet. Szybko odliczył trzydzieści hellarów, po czym wręczył mi klucz.
– Trzynastka. Pierwsze piętro, po lewej.
Wspiąłem się po trzeszczących schodach na piętro i odszukałem swój pokój. Gdy otworzyłem drzwi, w pierwszym odruchu chciałem uciec, ale w końcu przekroczyłem próg. Nie będę szczegółowo opisywał tej nory, ale skojarzyłem ją z kubrykiem na czternastowiecznym statku. Poszukałem ręką włącznika i zapaliłem zwisającą na kablu żarówkę. Rzuciłem zakupy na wyro i zacząłem bezskuteczne poszukiwania klimatyzacji. Zszedłem więc do recepcji i wyskoczyłem z mordą na d’Asha. Recepcjonista zaklął szpetnie i udał się ze mną na górę. Gdy weszliśmy razem do pokoju warknął:
– Jak to nie ma? A to co? – wskazał łapą na pozbawione szyb okno.
– To jest klimatyzacja? To jak wygląda pokój bez niej?
Skinął na mnie i opuściliśmy pokój. Zaprowadził mnie do jakiegoś innego i otworzył drzwi. Bijący z wnętrza zaduch, niemal mnie zabił. Zapalił światło.
– Proszę spojrzeć.
Wsadziłem głowę do środka. Okno było zabite dyktą. Przeprosiłem więc mego cicerone i udałem się pod trzynastkę. Poszukam jeszcze toalety, załatwiłem fizjologiczne potrzeby, umyłem ręce i twarz w kapiącej z kranu rdzawobrunatnej, wodopodobnej cieczy i rzuciłem się na posłanie. Jednakże głód nie pozwalał mi zasnąć, postanowiłem więc wyjść z hotelu, by poszukać jakiejś knajpy. Gdy tylko wyszedłem na ulicę, dostrzegłem biegnących w jednym kierunku – pojedynczo i grupami – diabłów. Chwyciłem za ramię jakiegoś wyrostka.
– Gdzie wszyscy tak pędzą?
– Na festyn.
– A co się tam dzieje?
– Będzie pieczenie boczku.
Puściłem go i podążyłem w tym samym, co wszyscy kierunku. Już po chwili znalazłem się na obszernym placu. Jakiś jegomość w katowskim kapturze na głowie właśnie obwieszczał gromkim głosem:
– A teraz zapraszam na główną atrakcję naszego festynu – przypiekanie boczku.
Odsłonił kotarę i moim oczom ukazało się ognisko nad którym był zawieszony człowiek. Przez pożyczoną od jakiegoś diabła lornetkę dojrzałem wysokiego mężczyznę w góralskich portkach i wysokiej czapce. O qurna! Janosik! Kat podsycił ogień, który zaczął sięgać boku skazańca. Janosik zaintonował „Góralu, czy ci nie żal...”. Zrobiło mi się go żal i straciłem apetyt, nie tylko na boczek. Odszedłem z miejsca kaźni. Idąc powoli zauważyłem szyld z napisem CINEMA. Nie miałem ochoty na sen, więc postanowiłem coś obejrzeć. Rozglądając się po holu zauważyłem całe mnóstwo afiszy – same horrory, thrillery, pornole i filmy akcji.


Spojrzałem na repertuar.

Duża sala – Nowe przygody Frankensteina

Średnia sala – Roman ceporęki

Mała sala – Koszmar wielkiej dupy

Ceny biletów: 10 hellerów

Pokręciłem głową z dezaprobatą, wtedy podszedł do mnie bileter.
– Szanowny pan, życzy coś specjalnego?
– Dlaczego nie?
Skasował do kieszeni pięćdziesiąt hellerów, po czym założył mi opaskę na oczy i poprowadził dziwnie krętą, prowadzącą to w górę, to w dół drogą, aż znalazłem się w niewielkiej, wypełnionej w połowie widzami sali projekcyjnej.
– Jeśli będzie chciał pan wyjść, proszę nacisnąć na przycisk.
Zasiadłem w fotelu, a po chwili rozpoczął się seans. Puścili „Przeminęło z wiatrami”. Okazało się, że film był w tureckiej wersji językowej z napisami w języku Suahili, a na domiar złego kopia była tak zużyta, że nie dało się oglądać. Po kilku minutach nacisnąłem przycisk. Rozległ się potężny dźwięk syreny, jakby ogłoszono alarm przeciwlotniczy. Bileter pojawił się w ciągu kilku sekund. Ponownie założył mi opaskę i wyprowadził z sali. Zdegustowany wyszedłem na ulicę i udałem się w kierunku hotelu.
Po drodze zaczepił mnie mały gazeciarz i wcisnął do ręki najnowszy numer Lucyferalnej Gazety. Rzuciłem mu pięćdziesiąt hellcentów i wróciłem do hotelu. Przy mdłym świetle żarówki nie udało mi się odcyfrować nic, prócz nagłówków: Smołagate, Skład Przyzby Krzywoprzysięgłych, Nowy nabytek Muzeum i jeszcze kilka innych, mniej interesujących.
Zgasiłem światło i zamknąłem oczy. Zapadłem w płytki, niespokojny sen. Śniły mi się kotły z wrzącą smołą, Madejowe Łoża i inne wymyślne machiny służące do zadawania tortur.
Rano zapoznałem się ze składem Przyzby Krzywoprzysięgłych:
Pedro Bernardo o Luis Paolo Antonio Ronaldinho da Costa de Salasaar
Petrus Canalaris-Urina
Mugabi Tarantulla
Reaksja Piekielna
Hymen Diabelska
Achillea Barbarus
Nanna Rumiana
Merry Juana
Andrus Diabello
Modest Cenzor
Re-Fren
Tryton Stentor
Gdy następnego poranka dotarłem przed gmach sądu, ujrzałem, że jest otoczony kordonem Samoochroniarzy, a wokół hali uwijała się grupa strażaków w maskach przeciwgazowych. Nikogo nie chcieli przepuścić. Spotkałem Asherotha.
– Dzisiejsza rozprawa odwołana. Jakiś dywersant wtargnął nocą do budynku i pokropił go wodą święconą, a na domiar złego okadził kadzidłem. Dezaktywacja potrwa cały dzień. Jeśli ma pan ochotę możemy wybrać się do jakiegoś lokalu na małego szatana i duże mleko od wściekłej krowy. Przy okazji opowiem panu co nieco o krzywoprzysięgłych.
Nie muszę chyba wyjaśniać, że propozycję adwokata przyjąłem z wdzięcznością...
Poszliśmy do jakiejś knajpy. Jej wnętrze nie kojarzyło mi się bynajmniej z restauracją hotelu „Sobieski”, lecz raczej stołówkę z najgorszego snu więźnia Alcatraz. Zasiedliśmy przy chwiejącym się stoliku, a Asheroth zamówił kawę i pół litra. Czekając na kelnera rozłożyłem gazetę.
– Mam tutaj cały skład Przyzby Krzywoprzysięgłych. Proszę mi coś o nich opowiedzieć. Przewodniczącym jest Pedro Bernardo Luis Paolo Antonio Ronaldinho da Costa de Salasaar. Co to za jeden?
– Konkwistador, posiekany na kawałki za gwałt dokonany na lamie. Do tej pory ciężko mu się jest pozbierać do kupy i co chwilę się rozpada. Wyjątkowa swołocz.
– Pocięty na kawałki za gwałt na lamie? To sodomia była tak ciężko karana?
– Niekoniecznie. Ale to nie była zwykła lama, lecz Dalaj Lama.
– Z zawieszonego nad barem telewizora marki Satanyo dobiegł charakterystyczny dżingiel, a na ekranie ukazał się napis:

TV ARDOWSKI WIADOMOŚCI PIEKIELNE,

po czym pojawiła się postać młodej diabliczki, siedzącej w wielkim kotle z gotującą się smołą.
– Niech pan nie wierzy w to co oni pokazują – powiedział mój obrońca. – Kotły z gotującą się smołą, są tylko w telewizji. W rzeczywistości, od dawna w piekle nie ma już smoły.
– Znaczy się, idziecie z duchem postępu...
– No, niezupełnie. Wszystko przez ten fatalny kontrakt, zawarty przez J.D. Gerenatkę – dyrektora Departamentu Aprowizacji, w Ministerstwie Spraw Piekielnie Ważnych.
– Kontrakt?
– Tak, spisała cyrograf z prezesem koncernu Sęplen, ale na skutek popełnionych błędów formalnych, nie tylko nie otrzymujemy żadnych dostaw, to musimy płacić ogromne sumy odszkodowania. I to w legalnej forsie. Niestety... Piekło schodzi na psy.
– Aha, to o to chodzi, w tym artykule w Lucyferalnej Gazecie... Nie zdążyłem go jeszcze przeczytać.
Z telewizora dobiegał głos diablicy:
– Witam diabelnie gorąco wszystkich telewidzów. Nasze dzisiejsze wiadomości rozpoczynamy z relacji sprzed gmachu Sądu Przedostatecznego.
Na ekranie pokazano sceny sprzed gmachu sądu. Pośród wielu gapiów i samoochroniarzy mignęła przez moment moja twarz.
– Staje się pan sławny, panie Leszku – zażartował Asheroth.
– Łączymy się obecnie z redaktorem Matołkiem, naszym specjalnym wysłannikiem, przebywającym przed gmachem sądu. Halo, Matołek! Czy mnie słyszysz?
– Słyszę znakomicie.
– Opowiedz co się tam dzisiaj wydarzyło.
– Może lepiej poproszę o wypowiedź Komendanta głównego Samoochrony, pana Endrju Endrju.
Kamera pokazała rozmówcę reportera.
– Panie Komendancie, nasi telewidzowie czekają na wyjaśnienie dzisiejszego niezwykłego wydarzenia. Co już wiadomo o sytuacji i jakie mogą być tego konsekwencje?
– Otóż, panie redaktorze, na skutek karygodnej niefrasobliwości oraz braku odpowiedzialności ze strony straży sądowej (świadomie mówię małymi literami), dzisiejszej nocy do gmachu wtargnęła grupa terrorystów bezczeszcząc go przy użyciu wody święconej i kadzidła. Na szczęście, dzięki czujności podległych mi służb nie doszło do tragedii i obecnie usuwamy skutki zatrucia środowiska, przy pomocy wszystkich dostępnych środków. Jednostka antyterrorystyczna podjęła również odpowiednie działania i myślę, iż lada chwila ujmiemy przestępców. Pragnę jeszcze tylko dodać, że winny zaniedbania komendant straży musi odejść.
W tym momencie do komendanta podszedł jeden z Samoochroniarzy .
– Wodzu, wiadomość dla pana!
– Przepraszam pana oraz telewidzów, za chwilę powrócimy do naszej rozmowy.
Komendant Endrju oddala się. Oko kamery podąża za nim, i pokazuje wchodzącego do niewielkiego, drewnianego pomieszczenia. Po kilkunastu sekundach wychodzi i powraca do reportera.
– Miałem rozmowę komórkową. Grupa antyterrorystyczna ujęła dwunastu zbrodniarzy. Na razie jedenastu idzie w zaparte, ale jeden – za niewielkie pieniądze obiecał mówić.
– Dziękuję panu Matołkowi oraz Komendantowi Endrju Endrju – powiedziała prowadząca wiadomości.
– Przechodzimy do dalszych informacji dnia, ale zanim to nastąpi zapraszam na reklamę.
Firma SATANYO przedstawia nowy model komórki. Nasza komórka występuje wersji dwu- cztero- i dziesięcioosobowej. Wszyscy, którzy podpiszą umowę na wieczność, przez rok będą mogli korzystać z rozmów bezpłatnych.
Dla mobilnych wersja na kołach! Dla stu pierwszych abonentów piekielnie atrakcyjna, ekskluzywna wersja pokryta czerwoną blachodachówką.

ZAPRASZAMY DO NASZYCH SALONÓW.

[aksja]

LESZEK
już przy pierwszych słowach śmieje się głośno!nabierasz rozmachu będąc za pan brat z poczuciem humoru! naprawe widać że pracowałeś nad czym co sie nazywa w/g mnie błysk oka!
u mnie także nastapiła : Reaksja Piekielna
super z polotem, z wilkczą wyobrażnią, masz swój styl - piękne dygnięcia przesyłam !!!
pozdrawiam

[Wuren]

Miodowy (od miodu pitnego) początek. Doczytam z przyjemnością, jak wrócę :)
Chwilowo tylko oozdrawiam
Wuren

[asher]

Sporo ciekawych elementow przybylo :)

[ot i anka]

na początku sobie pomyślałam,że diabły,piekło-nuda...ale cekawe to było, trochę długie,ale czyta się lekko.jakaś kontynuacja?

[Leszek_Dentman]

Jak sama nazwa wskazuje, to jest kontynuacja. Część pierwsza na "Z", a część 1 1/2 poniżej.

[ot i anka]

hehe,jak dodałam komentarz to zczaiłam:)))

[Anna Romanek]

...hellerów ,ha, ha, dobre. Pomysłowy jesteś. Pozdrawiam.

[j.renata]

/już myślałam, że na nic moje uwagi/
"ciekawe elementy" -ciekawe;) ale przede wszystkim BRAKUJĄCE
Ma Mistrz fantazję
muszę przyznać -diabelną

[Jay Jay Kapuściński]

pięknie, pięknie Leszku - diabelnie! :))

mam zastrzeżenia do: Endrju Endrju, żeby były większe jaja można dać np.
Lomano Endrju - Endrju albo Eric Endrju - Endrju
chyba, że to nie o to chodziło...

[Leszek_Dentman]

Nie załapałem, Jay. Szef samoochrony (ten od pasiastych krawatów), to przecież Endrju.

[Jay Jay Kapuściński]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ok, to teraz się zgadza, już się nie odzywam :))

[Pedro Salazar]

Świetna kontynuacja. Miło sie czyta.

Troche jestem wypompowany pod koniec sesji wiec ograniczyłem koment do kilku słów.

pozdrawiam