O Nim, o Niej

[Maksymilian Bron]

Czasami śnił się jej,
choć coraz rzadziej,
może raz na dwa lata.
Nawet pamięć wyblakła
Zapomniała kształt ust Jego
i ich nieprzytomny smak.
Pamiętała za to,
jak mogłaby być szczęśliwa,
zamiast leżeć głową
u nóg przypadkowego męża,
do którego czuła odrazę,
że nie chciało się nawet
życzyć dobrej nocy.

 

A mogłoby być tak Pięknie,
bo miłość była tak mocna,
że za życia planowali
wspólną śmierć.
Tylko Jemu wybaczyłaby zdradę,
tylko z Nim
ukradłaby rajskie jabłko,
tylko dla Niego
wyrzekłaby się własnej krwi.

 

Oddychała antytezą,
bo miłość nie dotrzymała kroku
ludziom,
którzy spalili się nawzajem
w Niej,
i skazana już była,
aż po chłód jesionki,
żyć na Antarktydzie sztucznych serc.

[KOBIETA]

@Maksymilian Bron

 

bardzo mi się podoba :) ale nie mogę powiedzieć dlaczego …;) 

 

Antarktyda sztucznych serc …

 

pozdrawiam :) 

[Maksymilian Bron]

@KOBIETA Bo wielokrotnie zapominamy, że najważniejsze jest wszystko poza rozumem i słowami, które zawsze są zamknięte. Dziękuję. Pozdrawiam