tańcowanie

[Gosława]

1924
czasem myśli mi się że masz mnie za karę
albo też na nieszczęście Boskie i obrazę ludzką
bo co komu po Annie jak wokół tyle innych Marysiek

ja ino na grzędę zerkam a to kury pomacam
pokręcę się wkoło obejścia i hyc do chałupy
gdybym to ja jeszcze mądra była świata zwiedziła
liznęła języków inszych
no tych inniejszych
ech

1990
byś mnie wzioł na dyskotekę
podobno nową Mandarynkę otworzyli
i nawet zagraniczne piosenki śpiewają
a Ty ciągle nie i nie bo paliwo drogie

ja już sobie nawet na kasecie nagrałam
Dystansu "Jarzębinę"
i bym Ci się nawet oddała
ale jak nie to nie łaski bez
z Heńkiem pójdę na dechy tylko szpilek szkoda bo tam się cholernie kurzy

2024
u ciebie roztańczona noc
z mnogością brokatu i czarnych koronek
gdzie jak mgnienie oka przesypuje się konfetti
niczym gwiezdny pył znaczący parkiet

u mnie cichość ścian z tą przygnębiającą bielą
która nie zachęca do noworocznych postanowień
nie to żebym się żaliła
po prostu marudzenie leży w mojej naturze

[Simon Tracy]

@Gosława Postęp cywilizacji i epidemii samotności jak to niektórzy określają.

Choć jak czasami widzę ile jest szczęśliwych par to się sam zastanawiam gdzie leży prawda.

 

[huzarc]

@Gosława

To tekst, który fajnie pokazuje, że czas się zmienia, ale człowiek nie bardzo.

 

W każdej z trzech dat jest ta sama energia, dystansu do siebie, trochę żalu, trochę humoru i autoironii.

[Gosława]

@Simon Tracy prawda zazwyczaj leży po środku 

Myślę sobie że w każdej z epok kobiety miały podobne rozterki 

Zakochiwały się w nieodpowiednich mezczyznach i na odwrót

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@huzarc bo Anka to jest dziewczyna do tańca i do różańca 

Z Niej niestety nieuleczalny wariat furiat i beksa 

No co zrobisz jak nic nie zrobisz trzeba polubić i tyle

[huzarc]

@Gosława Aż tyle:) pozdrawiam:)

[Gosława]

@huzarc nie ma lekko

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[KOBIETA]

@Gosława

 

odwieczne tańcowanie na parkiecie….szachownicy:) 

podoba mi się:) lubię tańczyć:) pozdrawiam! 

[tie-break]

@GosławaNiezależnie od tego, jaka to epoka, kobiety zawsze były takie same.

Tęskniły za ideałem miłości - czułej, odpowiedzialnej, namiętnej, opiekuńczej, szanującej.

A życie weryfikowało te marzenia nieraz w sposób brutalny.

Smutne jest to, że najczęściej pozbawione poczucia własnej wartości i wpływu na swój los, kobiety ze wszystkich punktów na osi czasu, nie potrafią nawiązać kontaktu z własną, wewnętrzną mocą. Wciąż patrzą na zewnątrz. Oceniają siebie przez pryzmat mężczyzn, z którymi żyją, oglądają siebie ich oczami. Z różnych powodów (presja społeczna, przyzwyczajenie, brak realnego wsparcia i psychoedukacji). I tak trwa ten, trochę chocholi, taniec smutku i bezradności.

 

[Amber]

@Gosława Twój wiersz jest jak noce i dnie Marii Dąbrowskiej. Czytając go, można wejść w przeszłość i konsekwentnie zmierzać do teraźniejszości. Dobry pomysł na wiersz. Pozdrawiam :)