Zawis

[huzarc]

Zawisł jak prawda w pryzmacie niedoskonałego nieba.

Był impuls dna butelki, odbity w soczewce duszy.

I wrony przysiadły na parapecie — w pętli sznura

zadzierzgniętego w otchłań  ciała, gdy  jękiem oddechu

ostatni raz podrażnił  puste struny już bezskrzydłej

duszy i opar śmierci napręży je bezwładnością.

 

Wykreślony z kartoteki żywych przez zgrzyt systemu,

i martwy pocałunek na dobranoc lepkiej ziemi,

słucha zaklęć w sosnowej arce płynącej donikąd.

Z czasu rozdrobnionego na piasek zostało tyle,

 co niedopitej wódki w  przejrzystej jak ciemność duszy.

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@huzarc nie wiem jak ty to robisz ale zachwycają mnie twoje surowe przenośnie. 
 

„Z czasu rozdrobnionego na piasek zostało tyle, co niedopitej wódki w  przejrzystej jak ciemność duszy.”

 

genialne!