Zmęczenie materiału

[Leszczym]

 

Już przy pierwszej literze tego tekstu, czyli już przy J, dostrzegam, że jestem już zmęczony. Pisanie, cóż, klasyka taka, zdaje się mnie zmogło i to na wylot i na przestrzał. Inna sprawa, że i tak nigdy nie trafiłem słowami i nie uczynię tego w przyszłości. O to akurat powinienem być najbardziej spokojny. To kolejny z paradoksów, ale chyba pisane słowa i tak nie nadają się na naboje, ani strzały, ani rzutki. Najważniejsza sentencja życiowa i tak umknęła przede mną i jutro też ucieknie. Chrzanię zatem podwójnie, bo po pierwsze ten tekst to bzdura, a po drugie właśnie niniejszym postanawiam go zupełnie nie dokończyć. Coraz lepiej dostrzegam, że największą życiową wartość niosą za sobą listy nigdy nie napisane.

 

Warszawa – Stegny, 02.12.2025r.

 

 

 

[Amber]

@Leszczym  Prawdę mówiąc, mądra refleksja, o listach, na które zapewne jest już za późno. Ciekawy tekst wychodzący z półcienia ...  en face intrygujący tekst.

[Leszczym]

@Amber Mnie tutaj o piosenkę bardziej chodziło prawdę mówiąc :)

[violetta]

W życiu ważniejsze są inne rzeczy, pojechać sobie, odpocząć, nic nie robić. 

Edytowane 3 godziny temu przez violetta (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A dlaczego?

[Marek.zak1]

Dzisiaj po południu też byłem z męczony, więc nie walczyłem, jak zwykle przy pomocy kawy, tylko odpuściłem i się zdrzemnąłem na godzinę. To była dobra decyzja. Co do listów, przypomniałeś mi to słowo, bo nie używałem go, ani nie pisałem listów od dawna.  Pozdrawiam

[Berenika97]

@LeszczymNieźle balansujesz między autoironią a autentycznym zwątpieniem w sens pisania.